4. Odnosząc się do art. 61 ust. 1 ustawy stwierdzić należy, że wyrokiem z 9 marca 2016 r. w sprawie o sygn. K 47/15 Trybunał Konstytucyjny orzekł między innymi, że art. 2 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym z 22 grudnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 2217), zgodnie z którym „w postępowaniu wszczętym, lecz niezakończonym przed wejściem w życie ustawy rozprawa nie może odbyć się wcześniej niż po upływie 45 dni od dnia doręczenia uczestnikom postępowania zawiadomienia o jej terminie, a w sprawie, w której orzeka w pełnym składzie – po upływie 3 miesięcy; jednakże w obydwu przypadkach nie później niż 2 lata od dnia wejścia w życie ustawy”, jest niezgodny z art. 2 i art. 173 w zw. z preambułą Konstytucji oraz art. 10 i art. 45 ust. 1 Konstytucji, przez to, że uniemożliwiając organowi konstytucyjnemu, którym jest Trybunał Konstytucyjny, rzetelne i sprawne działanie oraz ingerując w jego niezależność i odrębność od pozostałych władz, narusza zasady państwa prawnego. W świetle przywołanego wyroku Trybunału Konstytucyjnego uchwalony art. 61 ust. 1, zgodnie z którym „rozprawa nie może odbyć się wcześniej niż po upływie 30 dni od doręczenia zawiadomienia o jej terminie” również można ocenić jako niezgodny z Konstytucją. Wprawdzie okres oczekiwania na rozprawę został skrócony o 15 dni, w porównaniu z przepisem uznanym przez Trybunał za niekonstytucyjny, to jednak w dalszym ciągu uchwalony przepis ogranicza Sądowi Konstytucyjnemu możliwość sprawnego wykonywania zadań przewidzianych w Konstytucji. Rozwiązanie przewidziane w art. 61 ust. 1 ustawy w sposób niedopuszczalny ingeruje w wewnętrzną organizację Trybunału w zakresie prowadzonych postępowań, ponieważ to w gestii składu orzekającego Trybunału, który ma pełną wiedzę o rozpoznawanej sprawie, powinna pozostawać swobodna decyzja o terminie, w jakim ma być przeprowadzona rozprawa.