A zatem niektóre sprawy czekają, choć za to inne – podlegają rozpatrzeniu. Dobrze to więc, czy źle?

Ministerstwo Sprawiedliwości nadesłało opinię, w której powtarza wszystkie argumenty autorów projektu, choć niektóre twórczo rozwija:

„Wydaje się także, iż omawiana propozycja może w konsekwencji podnieść rangę Trybunału Konstytucyjnego i jeszcze bardziej zwiększyć zaufanie do jego orzecznictwa.

Ponadto należy zwrócić uwagę na fakt, iż wprowadzenie omawianej tu zmiany może pozytywnie wpłynąć na realizację normy, wynikającej z art. 190 ust. 5 Konstytucji RP, a stanowiącej, że orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego zapadają większością głosów. Z uwagi na fakt, iż Konstytucja milczy na temat dopuszczalności składów innych (mniejszych) niż pełny, wątpliwości może budzić obecny stan prawny, w którym orzeczenia mogą zapadać przy faktycznym udziale mniejszości sędziów Trybunału Konstytucyjnego. Należy wreszcie zwrócić uwagę na zmianę dotyczącą art. 37 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Projektowana regulacja statuuje zasadę rozpoznawania spraw (wniosków, pytań prawnych i skarg konstytucyjnych) z uwzględnieniem kolejności ich wpływu. Można stwierdzić, iż wprowadzenie tego rozwiązania ma na celu zwiększenie niezależności Trybunału Konstytucyjnego i powinno być rozpatrywane łącznie z proponowanym brzmieniem art. 25 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Wydaje się bowiem, że zarówno orzekanie w pełnym składzie, jak i uzależnienie kolejności rozpatrywanych spraw od ich wpływu, może pozytywnie rzutować na niezawisłość sędziów Trybunału, a także służyć ograniczeniu ewentualnych politycznych oddziaływań na funkcjonowanie Trybunału Konstytucyjnego.”

Czytelnikowi należy się tu wyjaśnienie, iż autorem owej kreatywnej interpretacji projektu, podpisanym pod opinią Ministerstwa Sprawiedliwości, jest podsekretarz w tym ministerstwie, dr Andrzej Duda.