Sekwencja procesu podejmowania decyzji o interwencji publicznej może kształtować i często kształtuje się bez oparcia o wnikliwe analizy. Pomija się w nich analizowanie wszystkich możliwości, ponieważ jest to zbyt kosztowne i czasochłonne. W przypadku podjęcia decyzji, która okaże się wadliwa lub niesie za sobą negatywne, nieprzewidywalne konsekwencje, podejmuje się decyzje służące ich skorygowaniu. Jesteśmy częściej jako obywatele świadkami procesu nieustannego korygowania wcześniejszych złych decyzji poprzez kolejne nowe.

Wizja, efektywność, doskonalenie

Polityka oparta na dowodach, w jej brytyjskiej wersji została oparta o trzy zagadnienia: wizja, efektywność i permanentne doskonalenie warunkujące efektywność procesu politycznego. Kluczowe są kompetencje odnoszące się do każdej z tych trzech funkcji. Zbiór tych kompetencji tworzą:

- patrzenie w przyszłość – przyjmowanie długookresowej perspektywy uprawiania polityk publicznych (opartej na trendach statystycznych i prognozach).

- patrzenie na zewnątrz – uwzględnienie czynników krajowych, europejskich i międzynarodowych w polityce publicznej oraz jej efektywne komunikowanie.

- innowacyjność i kreatywność – zdolność do radzenia sobie z nowymi sytuacjami, otwartość na nowe idee, opinie i komentarze,

- wykorzystanie dowodów – oparcie procesów decyzyjnych na wiedzy pochodzącej z różnych źródeł, angażowanie w ten proces różnych interesariuszy,

- inkluzja – uwzględnienie potrzeb grup i środowisk społecznych, na które polityka publiczna oddziałuje w sposób pośredni i bezpośredni,

- perspektywa horyzontalna – postrzeganie polityki publicznej w sposób horyzontalny, wykraczający poza wertykalnie pojmowane rozumienie celów i funkcji instytucji publicznych, jak również ustanowienie solidnej podstawy prawnej i etycznej dla realizacji polityk publicznych.

- ewaluacja – systematyczna ocena procesu kształtowania i implementacji polityk publicznych,

- przegląd – uważna weryfikacja polityk publicznych dla uzyskana pewności, że służą one rozwiązaniu problemów, dla których zostały zainicjowane, oraz ocena ich efektów niezamierzonych,

- uczenie się na przykładach – uczenie na doświadczeniach tego, co działa lub nie (Office 1999 b).

Co trzeba zrobić w Polsce

Na podstawie pobieżnej zaledwie analizy prasy i informacji o kolejnych projektach infrastrukturalnych w Polsce, można wysnuć wniosek, że nie wykorzystujemy w pełni kompetencji koniecznych do tworzenia efektywnej polityki publicznej. Wykorzystanie systemowego modelu evidence-based policy mogłoby to zmienić.