Ukształtowanie instytucjonalnych ram działania służby cywilnej, w tym sposobu naboru i zwalniania, stanowią gwarancję praworządnego i obiektywnego funkcjonowania administracji, będącej elementem władzy publicznej podporządkowanej dobru wspólnemu (17). Zatem naruszenie kształtu tych ram godzi w same fundamenty służby cywilnej i stanowi zagrożenie dla funkcjonowania administracji rządowej.

Szczególne regulacje odnoszące się do osób piastujących wyższe stanowiska, w tym również do Szefa Służby Cywilnej – poza naruszaniem zasady neutralności politycznej – zdają się również naruszać zasady profesjonalizmu i rzetelności. Realizacji tych zasad miało służy m.in. odbycie służby przygotowawczej, a także proces oceny okresowej, któremu urzędnik miał się poddać. Wyłączenie tych obowiązków, a także dopuszczenie powołania Szefa Służby Cywilnej spoza jej korpusu może świadczyć o tym, że poziom merytoryczny powoływanych osób i ich ocena mają dla organów powołujących znaczenie drugorzędne.

Zagadnienie likwidacji Rady Służby Cywilnej i zastąpienie jej Radą Służby Publicznej należy analizować przede wszystkim w kontekście zadań obu podmiotów.

Do zadań Rady Służby Cywilnej zgodnie z art. 19 ustawy o służbie cywilnej z 2008 r. należało m.in. wyrażanie opinii w sprawach dotyczących służby cywilnej, projektów strategii zarządzania zasobami ludzkimi w służbie oraz ustawy budżetowej w części jej dotyczącej, a także corocznego wykonania budżetu państwa w tym zakresie, proponowanego wskaźnika wzrostu wynagrodzeń w służbie, projektów aktów normatywnych jej dotyczących. Rada oceniała też przebieg postępowań kwalifikacyjnych w służbie. Należy zwrócić również uwagę na fakt, że w przypadku ustawy z 2008 roku przy powoływaniu 7 członków Rady Służby Cywilnej wskazanych przez kluby parlamentarne zachowany był parytet.