Jak pisał przed laty socjolog wsi Bogusław Gałęski „praca rolnika jest niezbędnym warunkiem istnienia społeczeństwa, lecz istnienie społeczeństwa nie jest […] niezbędnym warunkiem istnienia rolnika”⁵. Mówiąc prościej rolnik się sam wyżywi, a społeczeństwo – nie. Rolnik – w przeciwieństwie do reszty żyjącej z dochodów spoza rolnictwa – nie płaci prawie żadnych „kosztów pracy”. To społeczeństwo dokłada do rolnika, żeby chciał nas wyżywić. Świadectwo tego trybutu na rzecz rolników odnajdujemy w źródłach finansowania ubezpieczeń społecznych rolników indywidualnych i braku obowiązku płacenia podatku od dochodów osobistych.

Na koniec może warto odwołać się do Ustawy Zasadniczej.

Artykuł 32 Konstytucji Rzeczpospolitej Polski stanowi w ustępie 1: „Wszyscy są równi wobec prawa. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne", a dalej ustęp 2 powiada „Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym i gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny"⁶.

Oznacza to, że tak, jak nie można być „dyskryminowanym” z faktu uzyskiwania dochodów poza rolnictwem, tak też nie ma tytułu dla przywilejów społecznych – rażąco niskiego opłacania składek na własne ubezpieczenia społeczne, oraz zwolnienia z powszechnych danin publicznych (podatku dochodowego) – tylko dlatego, że źródłem utrzymania jest działalność rolnicza.

Dla dobra wszystkich obywateli – rolników również – wymagane jest podjęcie starań o reformę systemu ubezpieczeń społecznych rodzin utrzymujących się z działalności rolniczej oraz odpowiednie naliczenie danin publicznych.