Drugi zaskarżony przepis dotyczy nieco innej sytuacji procesowej, a mianowicie cofnięcia przez sąd wyznaczenia obrońcy z urzędu jeśli okaże się, że nie istnieją okoliczności, na podstawie których go wyznaczono. Ustawodawca nie przewidział weryfikacji tej decyzji procesowej.

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego cofnięcie wyznaczenia obrońcy z urzędu na podstawie art. 78 § 2 k.p.k. dotyczy kwestii mającej zasadnicze znaczenie z punktu widzenia realizacji przez oskarżonego przysługującego mu prawa do obrony w procesie karnym. Determinuje bowiem sytuację procesową oskarżonego, przesądzając o konieczności zmiany sposobu korzystania przez niego z gwarancji prawa do obrony w znaczeniu formalnym. W sytuacji braku wyznaczenia obrońcy z wyboru i cofnięcia wyznaczenia obrony z urzędu, oskarżony będzie musiał samodzielnie przedstawiać przed sądem swoją sprawę. Rozstrzygnięcie sądu na podstawie art. 78 § 2 k.p.k. oddziałuje bezpośrednio na tę sferę uprawnień oskarżonego, które wynikają z gwarancji prawa do obrony (art. 42 ust. 2 konstytucji). Powinna ona podlegać merytorycznej weryfikacji i nie może być objęta wyjątkiem, o którym mowa w art. 78 zdanie 2 konstytucji.

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Leon Kieres, sprawozdawcą był sędzia TK Marek Zubik.
Zespół Prasy i Informacji TK