Zdaniem Trybunału, w rozpatrywanej sprawie cechę relewantną posiadają te podmioty (np. właściciele nieruchomości, na której doszło do wyrządzenia szkody), w dobrach których bobry wyrządziły szkodę. Tymczasem nie ulega wątpliwości, że art. 126 ust. 5 ustawy o ochronie  przyrody różnicuje sytuację podmiotów, które poniosły taką szkodę w zależności od tego, w jakim dobru szkoda została wyrządzona. Analiza zróżnicowań prowadzi do wniosku, że ograniczenie odpowiedzialności przez Skarb Państwa do szkód wyrządzonych przez bobry w gospodarstwach rolnych, leśnych i rybackich nie znajduje uzasadnienia w regulacjach konstytucyjnych.

Wprowadzone zróżnicowanie nie pozostaje w związku z wartościami, zasadami i normami konstytucyjnymi, uzasadniającymi odmienne traktowanie podmiotów podobnych. Wręcz przeciwnie, przenosi koszty funkcjonowania ochrony gatunkowej na wybrane podmioty, które w przeważającej części przypadków muszą godzić się na znoszenie zachowań zwierząt objętych ochroną gatunkową, w sprawie będącej przedmiotem pytania prawnego - bobrów, nawet takich, które prowadzą do powstania szkód w dobrach będących ich własnością. Istniejące instrumenty prawne nie zawsze dają im możliwość podjęcia w zgodzie z prawem działań mających chronić posiadane dobra.

Chociaż z konstytucji nie wynika prawo podmiotowe, którego treścią jest odszkodowanie ze środków Skarbu Państwa za szkody wyrządzone przez zwierzęta podlegające ochronie gatunkowej, to jednak w sytuacji, gdy ustawodawca przyznaje na podstawie rozwiązań ustawowych takie prawo jednym podmiotom, musi respektować konstytucyjne zasady. Wśród nich należy zwrócić uwagę na te zawarte w przywołanych jako wzorce kontroli w niniejszej sprawie, czyli zasadę równości wobec prawa (art. 32 ust. 1 konstytucji) oraz zasadę równej ochrony prawnej własności i innych praw majątkowych (art. 64 ust. 2 konstytucji).