Podobne argumenty przemawiały za uznaniem zgodności z konstytucją art. 214a pkt. 4 u.g.n., w którym za podstawę odmowy ustanowienia użytkowania wieczystego ustawodawca uznał odbudowę lub remont, ze środków publicznych, budynku zniszczonego w czasie wojny, w co najmniej 66 proc., co w świetle powojennych przepisów było równoznaczne z nową budową. Wiele budynków zniszczonych w czasie wojny i następnie odbudowanych przez państwo lub gminę zostało objętych publiczną gospodarką lokalami i nadal pozostaje w zarządzie komunalnym. Oddanie kamienicy w ręce prywatnych właścicieli oznacza istotną zmianę sytuacji faktycznej i prawnej najemców mieszkań, w praktyce – jej pogorszenie. W ocenie TK, o ile potrzeba ochrony lokatorów i wynikające z konstytucji obowiązki państwa w tym względzie (art. 75 i art. 76) nie stanowiłyby jeszcze dostatecznej podstawy ograniczenia prawa byłych właścicieli, wynikającego z art. 214a pkt 4 u.g.n., o tyle w połączeniu z racjami ekonomicznymi i społecznymi rozstrzygają o uznaniu kontrolowanego przepisu za zgodny z konstytucją.

Podsumowując konstytucyjną ocenę art. 214a u.g.n. Trybunał stwierdził, że mocą tego przepisu ustawodawca dokonał ujednolicenia i uporządkowania obowiązujących i stosowanych w praktyce przesłanek odmowy ustanowienia prawa użytkowania wieczystego na rzecz byłego właściciela gruntu. Dzięki temu nastąpi wyjaśnienie stanu prawnego nieruchomości położonych w centrum Warszawy. Bezpieczeństwo prawne i stabilizacja sytuacji prawnej, zwłaszcza gdy chodzi o nieruchomości, stanowią wartość konstytucyjną.