W Senacie, po zasięgnięciu opinii Biura Legislacyjnego (wpłynęły też opinie: Naczelnej Rady Adwokackiej, Krajowej Izby Radców Prawnych, Komitetu Nauk Prawnych PAN, Śląskiego Związku Gmin i Powiatów i Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka), ustawa została skierowana do Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji oraz Komisji Ustawodawczej, których posiedzenie odbyło się 10 czerwca 2015 r. (sprawozdanie w druku senackim nr 915A). Senat pracował nad ustawą podczas 76 posiedzenia 12 czerwca 2015 r. i skierował ją ponownie do komisji, których posiedzenie odbyło się tegoż dnia (sprawozdanie w druku senackim nr 915Z), po czym przyjął uchwałę wprowadzając poprawki do ustawy.

Komisje sejmowe pracowały nad uchwałą Senatu 23 czerwca 2015 r. i przedstawiły sprawozdanie (druk sejmowy nr 3512).

Sejm rozpatrzył stanowisko Senatu na 95 posiedzeniu 25 czerwca 2015 r.

Ustawa o Trybunale Konstytucyjnym została uchwalona 25 czerwca 2015 r. i przekazana Prezydentowi RP do podpisu 30 czerwca 2015 r. Prezydent podpisał ją 21 lipca 2015 r., po czym została ona opublikowana w Dzienniku Ustaw z 30 lipca 2015 r. pod poz. 1064 i weszła w życie (z wyjątkiem jednego przepisu) z dniem 30 sierpnia 2015 r.

Ani w toku prac przygotowawczych w Trybunale Konstytucyjnym (trwających od 2010 r. do marca 2013 r.), ani przez większość czasu niemal dwuletnich prac parlamentarnych nad projektem ustawy o TK (rozpoczętych wniesieniem do Sejmu projektu w lipcu 2013 r.), nie brano pod uwagę wyborów prezydenckich i parlamentarnych, a w posiedzeniach plenarnych, posiedzeniach obu komisji sejmowych oraz specjalnie powołanej podkomisji aktywny udział brali posłowie z wszystkich klubów parlamentarnych.

Z czego wynikał i na czym polegał udział Prezesa i sędziów TK w pracach parlamentarnych?

W pracach parlamentarnych nad projektem ustawy o TK brało udział – w charakterze zapraszanych na posiedzenia gości - trzech sędziów TK: Prezes Andrzej Rzepliński, wiceprezes Stanisław Biernat i sędzia Piotr Tuleja (którego udział w pracach wynikał z długoletniego doświadczenia zawodowego jako dyrektora Zespołu Wstępnej Kontroli Skarg Konstytucyjnych i Wniosków), a także Szef Biura TK Maciej Graniecki. W zależności od potrzeb niekiedy towarzyszyli im również dyrektor Zespołu Orzecznictwa i Studiów Biura TK oraz Sekretarz Trybunału (o składzie delegacji na konkretne posiedzenie podkomisji lub komisji decydował Prezes TK). Podczas prac sejmowych komisji i podkomisji występowali oni jako przedstawiciele Trybunału Konstytucyjnego, formalnie zaproszeni na kolejne posiedzenia tych organów przez ich przewodniczących, na podstawie art. 154 ust. 3 in fine Regulaminu Sejmu⁴. Podobnie, podczas prac senackich, byli oni zapraszani na każde posiedzenie. W tej sytuacji – kierując się zasadą współdziałania władz publicznych, będącą fundamentem ustroju państwa i zobowiązującą do lojalnej i wzajemnej współpracy sądu konstytucyjnego i parlamentu zawsze, gdy istnieje do tego wspólna płaszczyzna działań – wymienieni sędziowie mieli nie tylko prawo, ale też obowiązek odpowiedzieć na zaproszenie osób reprezentujących organy władzy ustawodawczej i uczestniczyć, wspierani przez pracowników Biura TK, w posiedzeniach. Nie kolidowało to z zasadą podziału i równowagi władz (art. 10 Konstytucji), ani z zasadą niezawisłości sędziowskiej (art. 195 ust. 1 Konstytucji).