Trybunał nie podzielił też zarzutu wnioskodawcy, że ze względu na regulację przewidzianą w art. 63 ust. 2 i 3 ustawy o rybołówstwie, doszło do określenia w rozporządzeniu z 2005 r. „nowych typów zachowań zabronionych pod groźbą kary”, co prowadzi do naruszenia zasady wyłączności ustawy do regulowania praw i wolności (art. 2, art. 31 ust. 3 i art. 42 ust. 1 i konstytucji). Trybunał uznał, że to właśnie ustawa o rybołówstwie określa warunki wykonywania rybołówstwa morskiego, a także zakazy lub nakazy stanowiące o treści czynu zabronionego. Zakwestionowane przepisy wymagają przy tym współstosowania innych przepisów ustawy o rybołówstwie i przepisów Wspólnej Polityki Rybackiej Unii Europejskiej. Konstytucja zaś, choć statuuje zasadę wyłączności regulacji ustawowej, nie wyklucza doprecyzowania niektórych elementów normy sankcjonowanej przez rozporządzenie (tj. powszechnie obowiązującą regulację podustawową).     

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Wojciech Hermeliński, sprawozdawcą był sędzia TK Piotr Tuleja.
Zespół Prasy i Informacji TK