Użycie przez ustawodawcę zwrotów niedookreślonych nie jest równoznaczne z arbitralnością rozstrzygnięcia. Posługiwanie się zwrotami niedookreślonymi jest tradycyjną techniką ustawodawczą, która nie budzi zastrzeżeń, jeżeli tylko zachowane są gwarancje proceduralne dotyczące wypełniania tych zwrotów realną treścią. Orzeczenia sądowe (podjęte w ramach prawidłowo prowadzonego postępowania i prawidłowo uzasadnione) zapewniają istnienie tych gwarancji. Nie bez znaczenia jest również to, że rozstrzygnięcie sądu podlega kontroli instancyjnej, którą może zainicjować sam komornik.

Trybunał uznał za nietrafny zarzut skarżącego o arbitralności sądów orzekających na podstawie zaskarżonych przepisów. Sądy, zmniejszając wysokość opłat egzekucyjnych, kierują się przesłankami ustalania ich wysokości wskazanymi w art. 49 ust. 1 ustawy o komornikach, w szczególności wydatkami oraz nakładem pracy komornika w czasie postępowania egzekucyjnego. Zaskarżone przepisy nie dają podstaw sądom do zmniejszania wysokości opłat egzekucyjnych tylko ze względu na to, że dłużnikami są zakłady opieki zdrowotnej. W praktyce orzeczniczej sądy również nie nadały zaskarżonym przepisom treści normatywnej faworyzującej tę kategorię dłużników z uszczerbkiem dla praw majątkowych komorników.

Rozprawie przewodniczył wiceprezes TK Stanisław Biernat, sprawozdawcą był prezes TK Andrzej Rzepliński.

Zespół Prasy i Informacji TK