Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł 17 lipca, że okoliczność powrotu do państwa członkowskiego celem wykonywania w nim zawodu adwokata, posługując się tytułem zawodowym uzyskanym w innym państwie członkowskim, nie stanowi nadużycia. Możliwość dokonywania przez obywateli Unii wyboru państwa członkowskiego, w którym zdobywają swój tytuł zawodowy i państwa członkowskiego, w którym wykonują swój zawód, jest nierozłącznie związana z korzystaniem z podstawowych swobód, gwarantowanych traktatami.

Dyrektywa w sprawie wykonywania zawodu prawnika¹ ma na celu ułatwienie stałego wykonywania zawodu prawnika (pracującego na własny rachunek lub jako pracownik najemny) w państwie członkowskim innym niż to, w którym zostały zdobyte kwalifikacje zawodowe, przy czym zawód może być wykonywany jedynie na podstawie tytułu zawodowego z państwa pochodzenia. Stanowi ona, że właściwy organ państwa członkowskiego, w którym prawnik wykonuje zawód, dokonuje jego wpisu na podstawie zaświadczenia o wpisie we właściwym organie państwa członkowskiego, w którym uzyskał tytuł².

Dwóch obywateli włoskich (Angelo Alberto Torresi i Pierfrancesco Torresi) otrzymało, po uzyskaniu dyplomu ukończenia studiów prawniczych we Włoszech, dyplom ukończenia studiów prawniczych w Hiszpanii. W dniu 1 grudnia 2011 r. zostali wpisani na listę adwokatów Ilustre Colegio de Abogados de Santa Cruz de Tenerife (rady adwokackiej w Santa Cruz de Tenerife, Hiszpania). W dniu 17 marca 2012 r. zwrócili się do rady adwokackiej w Maceracie (Włochy) z wnioskiem o wpis do „specjalnej sekcji listy adwokatów”³. Sekcja ta obejmuje prawników posługujących się tytułem zawodowym wydanym w innym niż Włochy państwie członkowskim, lecz wykonujących działalność w tym państwie.

Ponieważ rada adwokacka w Maceracie nie podjęła uchwały w sprawie wniosków o wpis we wskazanym terminie, A.A. i P. Torresi złożyli odwołania do Consiglio Nazionale Forense (krajowej rady adwokackiej, CNF), aby ta rozpatrzyła ich wnioski o wpis. Utrzymują, że obowiązujące przepisy uzależniają wpisy od spełnienia jednego tylko warunku, czyli przedłożenia „zaświadczenia o wpisie na listę właściwej organizacji zawodowej państwa członkowskiego pochodzenia” (w tym przypadku Hiszpanii). Ponieważ warunek ten został spełniony w niniejszej sprawie, A.A. i P. Torresi uważają, że powinni zostać wpisani na listę.