Trybunał zauważył poza tym, że ponieważ odszkodowanie za czas potrzebny na dotarcie do pracy nie jest wypłacane tytułem zwrotu wydatków faktycznie poniesionych przez pracownika na skutek delegowania, to zgodnie z dyrektywą należy je uznać za dodatek właściwy delegowaniu, a tym samym za część płacy minimalnej.

Ponadto Trybunał wskazał, że pokrycie przez ESA kosztów zakwaterowania rozpatrywanych pracowników, a także wydanie pracownikom bonów na posiłki w celu zrekompensowania kosztu życia faktycznie poniesionego przez pracowników na skutek delegowania nie mogą stanowić elementów płacy minimalnej.

W odniesieniu do przyznania dodatku wakacyjnego Trybunał przypomniał, że każdy pracownik ma prawo do corocznego płatnego urlopu. Z powyższego wynika, że dyrektywę należy interpretować w ten sposób, że minimalny dodatek wakacyjny, jaki musi być przyznany pracownikowi za minimalny wymiar płatnych urlopów wypoczynkowych, odpowiada płacy minimalnej, do jakiej pracownik ten ma prawo w okresie odniesienia.

¹ Dyrektywa 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotycząca delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (Dz.U. 1997, L 18, s. 1, i sprostowania Dz.U. 2007, L 301, s. 28, i L 310, s. 22).

Trybunał Sprawiedliwości UE