Trybunał oddalił ten argument Hiszpanii zwracając uwagę, że omawiane rozporządzenie w ogóle, nawet częściowo, nie reguluje warunków udzielania patentów europejskich, które zostały unormowane wyłącznie w KPE i nie wciela także do prawa Unii przewidzianej w KPE procedury udzielania patentów europejskich. Rozporządzenie to ogranicza się bowiem z jednej strony do określenia warunków, na jakich udzielony wcześniej przez Europejski Urząd Patentowy zgodnie z postanowieniami KPE patent europejski może, na wniosek jego właściciela, uzyskać jednolity skutek, a z drugiej strony - do zdefiniowania tego jednolitego skutku.

Hiszpania twierdziła także, że art. 118 akapit pierwszy TFUE (Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej) dotyczący jednolitej ochrony praw własności intelektualnej w Unii nie stanowi właściwej podstawy prawnej dla przyjęcia omawianego rozporządzenia.

Trybunał zaznaczył w tym względzie, że jednolity system ochrony patentowej jest właściwy do tego, by zapobiec rozbieżnościom w zakresie ochrony patentowej w uczestniczących państwach członkowskich, a w rezultacie - służy zapewnieniu jednolitej ochrony praw własności intelektualnej na terytorium tych państw.

Hiszpania kwestionowała ponadto nadanie uczestniczącym państwom członkowskim działającym w ramach komisji specjalnej Rady Administracyjnej Europejskiej Organizacji Patentowej uprawnienia do ustalania opłat za utrzymanie patentu w mocy i określania udziału w ich podziale.

Trybunał zauważył w tym względzie, że zgodnie z TFUE to państwa członkowskie przyjmują wszelkie środki prawa krajowego niezbędne do wprowadzenia w życie prawnie wiążących aktów Unii. Co więcej, w sposób konieczny to uczestniczące państwa członkowskie, a nie Komisja czy Rada, muszą przyjąć wszelkie środki niezbędne do wykonania przewidzianych zadań, ponieważ Unia, w odróżnieniu od swoich państw członkowskich, nie jest stroną KPE.
Trybunał przypomniał, że prawodawca Unii nie przeniósł na uczestniczące państwa członkowskie ani na Europejski Urząd Patentowy uprawnień wykonawczych, które przysługiwałyby jemu samemu na podstawie prawa Unii.

Sprawa C-147/13, rozporządzenie (UE) nr 1260/2012

W odniesieniu do znajdujących zastosowanie ustaleń dotyczących tłumaczeń, Hiszpania podnosiła w szczególności naruszenie zasady niedyskryminacji ze względu na język, ponieważ - jej zdaniem - zaskarżone rozporządzenie ustanawia dla patentu europejskiego o jednolitym skutku system językowy działający na niekorzyść osób, których językiem ojczystym nie jest jeden z języków urzędowych Europejskiego Urzędu Patentowego. Hiszpania twierdziła, że każdy wyjątek od zasady równouprawnienia wszystkich języków urzędowych Unii powinien być uzasadniony kryteriami innymi niż czysto ekonomiczne.