Jak już wielokrotnie opisywano w biuletynie ISP "Kompas", zagadnienie dostępu obywateli do informacji publicznej – niezbędny warunek „wstępny” partycypacji publicznej w dowolnej formie – jest źródłem nieustających kontrowersji. Gros problemów dotyczy przy tym kwestii nieuznawania przez władze publiczne (i inne podmioty zobligowane do udostępniania informacji) żądanych przez obywateli treści za informację publiczną, co prowadzi do ich nieudostępnienia.

Kontrowersje tego rodzaju są kazuistycznie rozstrzygane przez sądy. Tym razem przyjrzymy się orzeczeniu, w którym sąd odniósł się do wątpliwości co do uznania za informację publiczną treści umów cywilnoprawnych. Dodatkowym pytaniem, jakie pojawiło się w kontekście rozpoznawanej przez sąd skargi, była kwestia tego, jakie podmioty mają obowiązek udzielać obywatelom informacji publicznej.

Sprawa, w której zapadł wspomniany wyrok (sygn. akt IV SAB/Gl 122/12), dotyczyła następującej sytuacji: skarżący A. K. skierował do przedsiębiorstwa A S.A. (będącego spółką, której wyłącznym udziałowcem jest Skarb Państwa) żądanie udostępnienia informacji na temat kontroli biletów prowadzonej w autobusach przez przedsiębiorstwo, w tym wskazania, czy jej prowadzeniem zajmują się kontrolerzy zatrudnieni bezpośrednio przez przedsiębiorstwo, czy też firma zewnętrzna. Jeżeli byłaby to natomiast firma zewnętrzna, wnioskodawca domagał się udostępnienia jej nazwy i adresu, informacji, do kiedy obowiązuje umowa z tą firmą i jakie są zasady wynagradzania za usługi kontroli biletów oraz ile osób dokonuje tej kontroli. Wnioskodawca żądał również przesłania wzoru identyfikatora upoważniającego do kontroli. Jak wskazał, żądane przez niego informacje podlegają udostępnieniu zgodnie z przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej. Przedsiębiorstwo nie udzieliło wnioskodawcy informacji o nazwach i adresach pomiotów kontrolujących bilety oraz stawkach za wykonanie usługi, A. K. skierował więc do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność adresata wniosku.

Spółka – wnosząc o odrzucenie bądź oddalenie skargi – wyjaśniła, że nie udostępnili wnioskodawcy „nazw, adresów oraz zasad i kwot wynagradzania firm wykonujących dla A S.A. usługi, mając na uwadze ochronę interesów tych firm i ich sprzeciw w kwestii ujawnienia danych ich dotyczących, a w szczególności kwot i zasad wynagradzania za usługi kontrolerskie. Stwierdzono, iż dane te stanowią tajemnicę handlową obu stron umowy i ich ujawnienie narażałoby A na konsekwencje prawne.”