Projektodawca przewidział jednak, że każdy zespół współpracy terytorialnej będzie realizował zadania z zakresu zagospodarowania przestrzennego. Dlatego też proponuje się wyposażyć zespoły w kompetencje do uchwalania nowej kategorii aktów planistycznych, a mianowicie ramowych studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Takie studium obowiązywałoby na obszarze całego zespołu i wiązało organy gminy w procesie sporządzania i uchwalania: 1) miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i 2) studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Konstrukcja zespołu współpracy terytorialnej może przypominać konstrukcję związków gmin lub powiatów. Istnieją jednak rozbieżności na tyle istotne, że nie można pomiędzy wskazanymi formami współdziałania jednostek samorządu terytorialnego postawić znaku równości. Przede wszystkim trzeba pamiętać o tym, że w skład związków jednostek samorządu terytorialnego mogą wchodzić albo tylko gminy (związki gminne, zwane również komunalnymi), albo wyłącznie powiaty (związki powiatowe). Na tym tle można zauważyć różnicę, gdyż w skład zespołów współpracy terytorialnej mogą wchodzić tak gminy, jak i powiaty – jednocześnie.

Konfrontując wskazane projekty ustaw regulujących organizację i funkcjonowanie metropolii w Polsce można dojść do wniosku, że każdy z tych projektów zawiera określone wady, zaś ich wypadkowa mogłaby stanowić rozwiązanie odznaczające się relatywnie największą liczbą zalet.
Lex.pl