[...]

JP: Pojawiają się mocne zarzuty polityków – ze strony władzy ustawodawczej – wobec sędziów, że kierują się politycznymi poglądami, że zachowują się jak politycy. Czy taki zarzut jest uzasadniony ?

AZ: To jest zupełne nieporozumienie.

JP: Jak to wyjaśnić?

AZ: Spokojnie. Zasada, że prawo stoi ponad władzą, jest podstawową normą i istotną cechą  demokratycznych państw prawa naszej cywilizacji, naszej kultury prawnej. We wszystkich państwach Unii Europejskiej przyjęta jest właśnie taka struktura. Wiąże się z tym trójpodział władzy: władza polityczna jest wyodrębniona od władzy sądowniczej. Ta władza polityczna składa się zresztą z dwóch segmentów: z władzy ustawodawczej, tej, która właśnie stanowi prawo i władzy wykonawczej, czyli tej, która to prawo urzeczywistnia. Ze względu na to, że władza ma być podporządkowana prawu, muszą być organy niezależne od władzy politycznej, które będą rozstrzygały, czy nie dochodzi do naruszeń ze strony władzy ustawodawczej, lub ze strony władzy wykonawczej. I takimi organami są organy władzy sądowniczej. Oczywiście przedstawiciele tych organów – sędziowie Trybunału Konstytucyjnego, czy sędziowie innych sądów: powszechnych, administracyjnych, Sądu Najwyższego – nie mogą brać udziału w grze politycznej...

JP: A co, jeżeli biorą?

AZ: Zaraz do tego dojdziemy. W grze politycznej, która przede wszystkim prowadzi do objęcia władzy, do zdobycia większości w parlamencie.

JP: Albo wpływów.

AZ: albo wpływów we władzy wykonawczej. Tego im nie wolno robić. Natomiast co innego jest obrona ze strony sędziów niezależności władzy sądowniczej. To nie jest walka polityczna, to jest tylko walka przeciwko próbom podporządkowania sądów władzy politycznej. Bo władza polityczna ma takie tendencje, a nikt nie lubi, kiedy ktoś niezależny, stojący z boku, zaczyna kontrolować i to kontrolować skutecznie.