Zastrzeżenia Polski o których mowa wyżej sprowadzić można do stwierdzenia, że w ocenie rządu polskiego skargi do międzynarodowych organów kontrolnych są bezzasadne z uwagi na naturę tej grupy praw, których naruszenia nie są zaskarżalne przed sądami, nie kreują one bowiem praw podmiotowych, a jedynie normy programowe.

W odniesieniu do tego poglądu warto zwrócić uwagę na komentarz ogólny Komitetu Praw Gospodarczych Społecznych i Kulturalnych nr 3 do MPPGSiK dotyczący natury zobowiązań wynikających z Paktu. Komitet zauważył, że większość zobowiązań wynikających z Paktu ma charakter programowy - zakładający ich stopniowe urzeczywistnianie - ale Pakt zawiera także takie, które wymagają natychmiastowego urzeczywistnienia. Co więcej każde prawo, a więc także to mające charakter programowy posiada swoją istotę (ang. minimum core obligation), która powinna być zagwarantowana przez Państwo, a co za tym idzie może być weryfikowana międzynarodowo.

Kierunki interpretacji MPPGSiK są co do zasady wyznaczane przez przyjmowanie tzw. komentarzy ogólnych. Interpretacja czyniona w związku z rozpatrywaniem skarg nie powinna zatem w zasadniczym stopniu odbiegać od tej zawartej w komentarzach ogólnych.

Przykład z praktyki
Obecnie przed Komitetem Praw Gospodarczych Społecznych i Kulturalnych toczą się trzy sprawy. Dwie z nich wniesione przeciwko Hiszpanii dotyczą odpowiednio odmowy sądowej ochrony prawa do mieszkania oraz dyskryminacji w zakresie prawa do emerytury. 

3. Protokół dodatkowy do Europejskiej Karty Społecznej z 9 listopada 1995 r. przewidujący system skarg zbiorowych