Sądu nie przekonały jednak argumenty burmistrza. Jak czytamy w uzasadnieniu wyroku, nie ulega wątpliwości, że kopie dokumentów, których udostępnienia domagał się M. J., stanowią informację publiczną w rozumieniu przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, bo dotyczą wydatkowania środków publicznych przez organy władzy publicznej. Informacja taka nie została wcześniej udzielona wnioskodawcy, otrzymał on bowiem tylko informację dotyczącą łącznej kwoty wydatków na uposażenie burmistrza. Zgodnie z przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej, udostępnienie takiej informacji następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot zobowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępniania informacji w sposób i w formie określonych przez wnioskodawcę.

Podmiot udostępniający informację publiczną jest obowiązany zapewnić możliwość jej kopiowania, przesłania, przeniesienia na odpowiedni powszechnie stosowany nośnik informacji lub sporządzenie wydruku. W razie wątpliwości, jakich konkretnie informacji domaga się wnioskodawca, organ powinien zwrócić się do niego o doprecyzowanie tej kwestii. „Nie chodzi bowiem o udzielenie jakiejkolwiek informacji, ale o przedstawienie jej w takim zakresie i w taki sposób, jaki odpowiada treści żądania. W przeciwnym wypadku doszłoby bowiem do zaprzeczenia idei dostępu do informacji publicznej, której założeniem jest jawność działań władzy publicznej. Przedstawienie informacji zupełnie innej, niż ta, na którą oczekuje wnioskodawca, informacji niepełnej lub też informacji wymijającej czy wręcz nieadekwatnej do treści wniosku, świadczy o bezczynności podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej.” W sytuacji opisanej w skardze M. J. burmistrz miał więc obowiązek udzielić mu informacji w sposób wskazany we wniosku albo – jeżeli uznał, że zachodzą przesłanki uzasadniające ograniczenie dostępu do informacji – odmówić jej udostępnienia w formie decyzji administracyjnej.

WSA orzekł zatem, że w opisywanej sprawie burmistrz pozostawał w bezczynności. Jak podkreślił sąd, z bezczynnością organu mamy bowiem do czynienia „nie tylko w przypadku niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także w przypadku odmowy wydania aktu, mimo istnienia w tym względzie ustawowego obowiązku, choćby organ mylnie sądził, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania danego aktu.” Burmistrz został zobowiązany do do rozpatrzenia wniosku M. J. o udzielenie informacji publicznej w terminie 14 dni od daty otrzymania odpisu wyroku.
Biuletyn Kompas, Instytut Spraw Publicznych