Odczytywanie tekstu pisanego w taki sposób, aby przekonać odbiorców do prezentowanego stanowiska, wymaga ukazania w sferze parawerbalnej własnego zaangażowania w przekazywany komunikat. Tekst należy zatem prezentować tak, jakby był tworzony na bieżąco, potwierdzając przy tym, że każde słowo i zdanie jest przemyślane i ważne. Dobrzy prokuratorzy przy odczytywaniu aktu oskarżenia kontrolują przede wszystkim intonację wypowiedzi, różnicując przy tym sposób odczytywania jego części oskarżającej oraz części uzasadniającej.

W części oskarżającej powinna dominować intonacja opadająca, charakterystyczna dla rozkazów i poleceń. Najważniejsze w tym przypadku są pierwsze słowa każdego zdania i one wypowiadane są najmocniej. Intonacja opadająca świadczy o pewności poglądów mówcy, jego sile i determinacji. Odczytując akt oskarżenia, prokurator zwłaszcza słowo „oskarżam” powinien zaznaczyć silnym, dobitnym i wyraźnym wyartykułowaniem. Rangę i powagę sprawy, która właśnie toczy się przed sądem podkreśli również wypowiadanie donośnym głosem klasyfikacji prawnych czynu.

Jeśli chodzi o część uzasadniającą aktu oskarżenia, to powinna tu dominować intonacja zdania oznajmującego, tzw. intonacja łamana. Prokuratorowi w tej części odczytywanego aktu zależy na uwypukleniu pewnych faktów związanych z zaistniałym wydarzeniem. Dobrze więc zastosować do tego celu akcent logiczny, a zatem wyraźniej i mocniej wypowiadać słowa, które już na etapie opisu wydarzenia będą kształtować opinię sędziego i innych uczestników procesu. Przykładowo, w zdaniu „Ofiara była jego bratem” warto znacznie mocniej powiedzieć słowo „bratem”, gdyż informacja taka u odbiorców wysoko ceniących rodzinę, a więc znacznej części przedstawicieli polskiego społeczeństwa, będzie miała szczególną moc perswazyjną. Używanie akcentu logicznego to jedna z najskuteczniejszych metod wpływania na opinię odbiorców poprzez prezentację faktów.

Odczytując część uzasadniającą aktu oskarżenia warto zadbać również o odpowiednią modulację oraz postawienie głosu (tzw. wokalika). To w głosie mówiącego słuchacze odczytują tzw. torem peryferyjnym poznania (nie do końca uświadomionym i mało kontrolowanym) takie jego cechy jak profesjonalizm, opanowanie oraz umiejętność zapewniania bezpieczeństwa innym. Obniżenie głosu, oparcie oddechu na przeponie oraz zbliżenie barwy głosu do barytonu (mężczyźni) bądź altu (kobiety) będzie zjednywać prokuratorowi zwolenników, a także poprawi skuteczność jego komunikacji z innymi uczestnikami procesu. Z kolei wysoka barwa głosu (zwłaszcza wszelkie odmiany kobiecego sopranu) osłabi skuteczność działania prokuratora, ponieważ wywoła u słuchaczy poczucie zagrożenia, a także przekonanie o histerii mówcy i braku jego profesjonalizmu.