Jest jeszcze dalszy i ważny powód tego aby sędziowie piastowali stale swe urzędy, a wynika on z charakteru ich pracy i kwalifikacji, jakich się od nich wymaga. Często zauważano - i bardzo słusznie - że wielotomowy kodeks praw stanowi jedną z niedogodności, z konieczności związaną z zaletami wolnego ustroju. Aby uniknąć arbitralnej swobody decyzji w sądach, zachodzi potrzeba ograniczenia ich ścisłymi regułami i precedensami, które posłużą do zdefiniowania i wykreślenia ich obowiązków w każdej przedłożonej im do rozstrzygnięcia sprawie; biorąc pod uwagę różnorodność sporów wynikających z głupoty i niegodziwości rodzaju ludzkiego, łatwo można wykoncypować, że spisy tych precedensów muszą tworzyć opasłe tomy, a te wymagają długiego i żmudnego studiowania, aby zdobyć dostateczną wiedzę. Wynika stąd, że w społeczeństwie jest chyba niewielu ludzi, którzy osiągnęli wymaganą znajomość praw kwalifikującą ich na stanowiska sędziowskie. A wnioskując z powszechnej deprawacji natury ludzkiej, jeszcze mniejsza musi być liczba tych, którzy łączą w sobie pożądaną uczciwość z wymaganą wiedzą. Rozważania te uświadamiają nam, że rząd nie może mieć wielkiego wyboru między odpowiednimi ludźmi; mianowanie sędziów na krótki okres oczywiście zniechęci ich do porzucenia lukratywnej praktyki prywatnej, aby w zamian za to mogli zasiąść w ławach sędziowskich.

W rezultacie wymierzanie sprawiedliwości przejdzie w ręce ludzi mniej zdolnych i mniej przysposobionych do prowadzenia spraw z pożytkiem i godnością. W okolicznościach, jakie obecnie istnieją w tym kraju i jakie długo jeszcze będą istnieć, wynikłe z tego szkody okażą się większe, niż wydaje się to na pierwszy rzut oka; trzeba jednak przyznać, że są one o wiele mniejsze niż te, które dotyczą innych aspektów tej sprawy.