Do konstytucyjnych sankcji zaliczam negatywne skutki popełnienia deliktu konstytucyjnego polegające w szczególności na:

—  rozwiązaniu partii politycznej, której działalność wypełnia znamiona deliktu opisanego w art. 13 Konstytucji;

—  nałożeniu obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej niezgodnym z konstytucją działaniem organów władzy (art. 77);

—  wygaśnięciu mandatu parlamentarzysty w przypadku zajmowania przez niego w dniu wyborów stanowiska lub funkcji, których stosownie do przepisów konstytucji albo ustaw nie można łączyć z mandatem posła lub senatora oraz powołania w toku kadencji na takie stanowisko lub powierzenia pełnienia takiej funkcji (por. art. 103 Konstytucji w zw. z art. 247 § 1 pkt 5-6 i art. 279 § 1 pkt 5-6 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. — Kodeks wyborczy);

—  utracie mandatu przez posła (senatora), który naruszył art. 107 Konstytucji;

—  złożeniu z urzędu piastuna stanowiska, który popełnił delikt konstytucyjny lub popełnił przestępstwo;

—  nałożeniu zakazu pełnienia funkcji publicznych na piastuna stanowiska, który popełnił delikt konstytucyjny lub popełnił przestępstwo;

—  utracie biernego i czynnego prawa wyborczego;

—  utracie wszystkich albo niektórych orderów, odznaczeń i tytułów honorowych;

—  skróceniu kadencji Sejmu przez prezydenta (art. 155 ust. 2 i art. 225);

—  nieważności aktu urzędowego prezydenta wydanego bez podpisu prezesa RM (art. 144 ust. 2);

—  utracie przez byłego prezydenta uprawnień wynikających z ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o uposażeniu byłego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej34, por. art. 8 (utrata prawa do dożywotniego miesięcznego uposażenia, środków na prowadzenie biura, ochrony na terytorium RP, świadczeń opieki zdrowotnej na szczególnych zasadach);

—  uchylenie aktu stanowienia prawa niezgodnego z konstytucją (może to nastąpić na mocy orzeczenia TK — art. 190 lub orzeczenia sądu administracyjnego — art. 184);

—  stwierdzenie przez TK niezgodności z konstytucją ustawy przed jej podpisaniem przez Prezydenta RP (art. 122 ust. 2-3);