W przypadku art. 77 Konstytucji odpowiedzialność odszkodowawczą za delikt konstytucyjny, który równocześnie spowodował szkodę, ponosi Skarb Państwa a nie organ (podmiot), który dopuścił się jego popełnienia. Skarb Państwa ponosi w tym przypadku tzw. odpowiedzialność zastępczą. Związane jest to z faktem, iż organy władzy publicznej są podmiotami, które nie mają zdolności prawnej i nie są podmiotami prawa cywilnego. W związku z powyższym nie mogą samodzielnie uczestniczyć w stosunkach cywilnoprawnych i nie mogą ponosić odpowiedzialności za wyrządzenie szkody na zasadach określonych w kodeksie cywilnym. W przypadku art. 77 delikt konstytucyjny (wyrządzenie szkody przez niezgodne z konstytucją działanie organu władzy publicznej) stanowi równocześnie delikt cywilny. Z art. 33 i art. 34 k.c. wynika, iż Skarb Państwa jest państwową osobą prawną, która w stosunkach cywilnoprawnych jest podmiotem praw i obowiązków dotyczących mienia państwowego. Natomiast art. 417 § 1 k.c. stanowi, że za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej odpowiedzialność ponosi Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa. Art. 4171 k.c. wymienia rodzaje deliktów, za które ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa (jednostka samorządu terytorialnego). Są to w szczególności działania lub zaniechania organów władzy publicznej wywołujące szkodę bądź krzywdę, polegające na wydaniu sprzecznego z konstytucją aktu normatywnego (§ 1); prawomocnego orzeczenia lub ostatecznej decyzji (§ 2); niewydaniu orzeczenia lub decyzji (§ 3) oraz aktu normatywnego (§ 4), których obowiązek ustanowienia przewiduje przepis prawa. Art. 4171 § 4 sankcjonuje m.in. zaniechania prawodawcy polegające na naruszeniu obowiązku wydania ustawy. Obowiązek taki może wynikać z przepisów samej konstytucji (por. np. art. 94 zd. 2), wyroku TK, wiążącego w wyniku referendum ogólnokrajowego, dla którego wykonania niezbędne jest uchwalenie stosownej ustawy.