Bilans gierkowskiego eksperymentu był żałosny. Gomułka odszedł w 1970 roku okryty hańbą, ale dług zostawił po sobie mały – ledwie miliard dolarów. W 1980 roku zadłużenie kraju w walutach wymienialnych przekraczało 24 miliardy.

Płatności wymagane z tytułu obsługi zadłużenia wynosiły w 1981 roku prawie 11 wymienialnych miliardów, a z całego eksportu dolarowego mieliśmy niespełna 8,5 miliarda. Przeliczając na obecne dolary zadłużenie wynosiło 72 mld. dol, a eksport dawał 25 mld.

Większy był eksport do krajów bratnich, ale stamtąd dewiz się nie dostawało. W 1981 roku Wojciech Jaruzelski poinformował rządy, które gwarantowały nasze kredyty, że PRL nie jest w stanie ich spłacać.

W telewizji ciągle pokazują obywateli, którzy mówią to, w co wielu Polaków ciągle wierzy – gadają na Gierka, a sami zadłużyli kraj jeszcze bardziej. Nie mogę pojąć: dlaczego nikt wtedy nie zabierze głosu, żeby powiedzieć jak z tym długiem jest naprawdę. Owszem, obecny dług rządu i samorządów jest znacznie większy niż za Gierka. Biorąc pod uwagę realną wartość dolara dwukrotnie większy niż w 1980 roku. Ale porównywanie tych długów nie ma sensu. Dług zaciąga się teraz na rynkach finansowych i one oceniają wiarygodność dłużnika i ta wiarygodność jest całkiem dobra bo oprocentowanie długu spada. Ponadto długi bardzo rzadko są gwarantowane przez rząd, więc w razie bankructwa padną zadłużone podmioty, a nie kraj. No a przede wszystkim – nie jesteśmy bankrutem – rezerwy zagraniczne NBP wynoszą 106 mld dolarów. A Gierek zostawił Polskę z fabrykami które nie były w stanie sprzedać za granicę tego co produkowały i kompletnie pustą kasę.

Kiedy już wszystko się waliło, sekretarka ważnego ministra, cała we łzach powiedziała mi – wszystko było wspaniale pomyślane, mogliśmy być bogaci, tylko ludzie nie dorośli.

Studio Opinii