Trybunał stwierdził, że zgody na zwrot kosztów leczenia poniesionych za granicą nie można odmówić, w wypadku gdy ze względu na brak produktów leczniczych i materiałów medycznych pierwszej potrzeby nie można udzielić osobie objętej zabezpieczeniem społecznym szpitalnych świadczeń zdrowotnych we właściwym czasie w państwie członkowskim miejsca zamieszkania. Tę niemożliwość należy oceniać zarówno na poziomie ogółu szpitali tego państwa członkowskiego mogących udzielić świadczeń zdrowotnych, jak i w odniesieniu do okresu, w którym świadczenia te mogą zostać uzyskane we właściwym czasie.

¹ Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, w brzmieniu zmienionym i uaktualnionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r. (Dz.U. 1997, L 28, s. 1).

UWAGA: Odesłanie prejudycjalne pozwala sądom państw członkowskich, w ramach rozpatrywanego przez nie sporu, zwrócić się do Trybunału z pytaniem o wykładnię prawa Unii lub o ocenę ważności aktu Unii. Trybunał nie rozpoznaje sporu krajowego. Do sądu krajowego należy rozstrzygnięcie sprawy zgodnie z orzeczeniem Trybunału. Orzeczenie to wiąże w ten sam sposób inne sądy krajowe, które spotkają się z podobnym problemem.