Długofalowe skutki kampanii antykorupcyjnej 

Choć sprawa premiera Ponty nie przerodziła się w kryzys polityczny, wpisuje się w szerszy proces przebudowy rumuńskiej sceny politycznej. Nagłaśnianiu kolejnych spraw korupcyjnych towarzyszy rosnąca w społeczeństwie popularność haseł sanacji państwa i oczyszczenia klasy politycznej. Przejawem tego było zwycięstwo w wyborach prezydenckich z listopada 2014 roku Klausa Iohannisa – polityka spoza głównego nurty politycznego, który motywem swojej kampanii uczynił kontynuację walki z korupcją i ochronę niezależności wymiaru sprawiedliwości. Postępuje konsolidacja sceny politycznej wokół dwóch głównych obozów: rządzącej socjaldemokracji i opozycyjnych narodowych liberałów. Problemy z przekroczeniem 5-procentowego progu wyborczego mogą mieć ugrupowania mniejszości węgierskiej, ALDE i UNPR. Zmieniają się też osie podziałów politycznych – na dalszy plan schodzą kwestie powiązań komunistycznych oraz dzielący przez lata politykę rumuńską stosunek do byłego prezydenta Traiana Băsescu. Coraz większą rolę odgrywają natomiast kwestie wiarygodności w walce z korupcją (główne hasło narodowych liberałów) oraz obietnice szybkiego przekucia wzrostu gospodarczego na poprawę warunków bytowych. 

Spektakularne sukcesy w walce z korupcją przyczyniają się do poprawy wizerunku Rumunii na arenie międzynarodowej. Skuteczność DNA jest doceniana przez Komisję Europejską, która stawia tę instytucję za wzór dla pozostałych państw członkowskich. Rumunia staje się wręcz modelowym przykładem przeprowadzania skutecznej kampanii antykorupcyjnej i oferuje swoje doświadczenia w tej dziedzinie m.in. sąsiedniej Mołdawii i Ukrainie, jest też coraz częściej wskazywana jako pozytywny przykład dla Bułgarii.