Świat
Przemiany konstytucyjne w Egipcie. Od kolonializmu do arabskiej wiosny
Al-Azhar| Arabska Wiosna| Bractwo Muzułmańskie| Egipt| Gamal Abdel Naser| Hosni Mubarak| Imperium Osmańskie| Islam| kolonializm| Konstytucja| Koran| Muhammad Mursi| prorok Muhammad| rewolucja| szariat
włącz czytnikDnia 11 września 1971 r. ustanowiono nową konstytucję (rok po śmierci Nasera i objęciu urzędu prezydenta przez Anwara Sadata). Zjednoczoną Republikę Arabską przemianowano na Arabską Republikę Egiptu. Zgromadzenie Narodowe zostało zastąpione Zgromadzeniem Ludowym, a „technokraci, urzędnicy państwowi i biznesmeni” wyparli wojskowe elity władzy. Po 1976 r. zaczęto wprowadzać system wielopartyjny, w efekcie czego powstały trzy główne partie polityczne: Arabska Partia Socjalistyczna (centrum), Partia Socjalistycznych Liberałów (prawica) oraz Narodowo-Postępowa Partia Zjednoczenia (lewica). Nadal istniała Arabska Unia Socjalistyczna sprawując kontrolę nad organizacjami masowymi i nad prasą oraz kontrolując ewentualne tworzenie nowych partii”. Zmiany konstytucyjne dotyczyły również kwestii islamu. Sadat w początkowym okresie rządów, w celu legitymizacji swojej władzy, zwrócił się w stronę religii, co znalazło odzwierciedlenie w konstytucji, w której szariat uznano za jedno ze źródeł prawa (w 1980 r., w odpowiedzi na radykalizację postaw ugrupowań religijnych i zaognioną sytuację po traktacie pokojowym z Camp David, wprowadzono poprawkę, zgodnie z którą szariat to jedyne źródło prawa w państwie).
Konstytucja z 11 września 1971 r. przetrwała czterdzieści lat, do 2011 r. Główną cechą odróżniającą ją od poprzednich ustaw zasadniczych jest brak przedrostka „tymczasowa” - została ustanowiona jako akt obowiązujący bezterminowo. W latach 1980, 2005 i 2007 wprowadzano poprawki do konstytucji. W pierwszej zmieniono art. 1, nazywając Arabską Republikę Egiptu państwem o ustroju demokracji socjalistycznej. W art. 4 za podstawę gospodarki państwa uznano system demokracji socjalistycznej. W art. 5 potwierdzono odejście od monopolu politycznego Arabskiej Unii Socjalistycznej na rzecz pluralizmu oraz w art. 77 odstąpiono od zasady ograniczonej reelekcji na urząd prezydenta Republiki. Dodano również przepisy regulujące tryb powoływania i kompetencje Rady Konsultacyjnej (Shury), czyli izby wyższej parlamentu, oraz artykuły poświęcone prasie, na mocy których utworzono Najwyższą Radę Prasową. Wzmocniono pozycję prezydenta Republiki, poprzez przyznanie mu kompetencji do mianowania jednej trzeciej składu Rady Konsultacyjnej. W kontekście podejścia do prawa muzułmańskiego jako prawa obowiązującego wielkie znaczenie miała poprawka dotycząca art. 2, w której uznano zasady szariatu za główne źródło prawa.
Zawartość i treści prezentowane w serwisie Obserwator Konstytucyjny nie przedstawiają oficjalnego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego.
Artykuły powiązane
Brak art. powiąznych.
Załączniki
Komentarze
Polecane
-
Oświadczenie Andrzeja Rzeplińskiego, prezesa Trybunału Konstytucyjnego
Andrzej Rzepliński -
Kaczorowski: Mitteleuropa po triumfie Trumpa
Aleksander Kaczorowski -
Piotrowski: Trybunał Konstytucyjny na straży wolnych wyborów i podstaw demokracji
Ryszard Piotrowski -
Prawnicy wobec sytuacji Trybunału Konstytucyjnego, badania i ankieta
Kamil Stępniak -
Skotnicka-Illasiewicz: Młodzież wobec Unii w niespokojnych czasach
Elżbieta Skotnicka-Illasiewicz
Najczęściej czytane
-
O naszym sądownictwie
Jan Cipiur -
Przepraszam, to niemal oszustwo
Stefan Bratkowski -
iACTA alea est
Magdalena Jungnikiel -
TK oddalił wniosek Lecha Kaczyńskiego dotyczący obywatelstwa polskiego
Redakcja -
Adwokat o reformie wymiaru sprawiedliwości
Rafał Dębowski
Brak komentarzy.