Rzecznik generalna Juliane Kokott w swojej dzisiejszej opinii reprezentuje pogląd, że będący przedmiotem sprawy egzamin z integracji obywatelskiej stanowi zasadniczo dozwolony środek dotyczący integracji w rozumieniu dyrektywy.

Opanowanie języka krajowego jest bowiem istotnym warunkiem integracji. Znajomość języka polepsza nie tylko szanse obywateli państwa trzeciego na rynku pracy, ale również umożliwia im podjęcie w trudnych sytuacjach samodzielnych starań o pomoc w państwie przyjmującym. Podstawowa wiedza o kraju zaznajamia ponadto osoby, które łączą się z rodziną, z ważnymi zasadami współżycia, co może pomóc uniknąć nieporozumień i naruszeń prawa. Ponieważ Niderlandom chodzi właśnie o przyczynienie się do polepszenia sytuacji wyjściowej osób, które łączą się z rodziną, szkolenia byłyby skuteczne dopiero po wjeździe. Egzamin z integracji jest również zasadniczo odpowiedni, w szczególności wymagana jest tylko elementarna znajomość języka, której przyswojenie jest możliwe w zwykłym przypadku bez większego wysiłku. Zwolnienie obywateli określonych państw trzecich ponadto nie musi prowadzić do niespójności niderlandzkiej regulacji, dyrektywa zezwala na traktowanie na mocy bilateralnych umów określonych państw trzecich w sposób uprzywilejowany.

Niderlandzka regulacja jest jednakże nieproporcjonalna i niezgodna z dyrektywą jedynie wtedy, jeśli wymaga złożenia egzaminu z integracji także w sytuacjach, w których nie można racjonalnie wymagać go od osoby, która zamierza połączyć się z rodziną, uwzględniając jej indywidualną sytuację lub gdy z uwagi na szczególne okoliczności konkretnego przypadku istnieją powody wymagające zezwolenia na połączenie pomimo niezdanego egzaminu.

Dokonanie takiej oceny należy do Raad van State, a w szczególności zbadanie, czy istniejąca klauzula dotycząca przypadków przedstawiających nadmierne trudności zezwala na uwzględnienie tych okoliczności. W ramach możności wymagania zastosowania środka dotyczącego integracji mogłyby mieć znaczenie, poza stanem zdrowia zainteresowanego, jego zdolnościami kognitywnymi i jego wykształceniem, również czynniki takie jak dostępność zrozumiałego przez niego materiału przygotowującego do egzaminu, koszty, które należy uregulować i obciążenie czasowe. Nie w każdym przypadku będzie można oczekiwać przykładowo od osoby, która zamierza połączyć się z rodziną, niewładającej żadnym  z 18 języków, w których dostępny jest materiał szkoleniowy stanowiący podstawę przygotowania się do egzaminu, przyswojenia sobie w pierwszym etapie jednego z języków, w których sporządzone są materiały szkoleniowe, aby następnie w drugim etapie przy jego pomocy rozpocząć właściwe przygotowanie do egzaminu.