W odniesieniu do przewidywanych przez program OMT działań, a mianowicie skupu obligacji skarbowych na rynkach wtórnych, Trybunał zauważył, że oznacza to wykorzystanie jednego z instrumentów polityki pieniężnej ustanowionych przez traktaty Unii, które to instrumenty pozwalają EBC oraz krajowym bankom centralnym na dokonanie operacji na rynkach finansowych w formie kupna i sprzedaży bezwarunkowej papierów zbywalnych wyrażonych w euro.

Cechy charakterystyczne OMT nie pozwalają uznać, że program OMT jest porównywalny do środka polityki gospodarczej. W odniesieniu w szczególności do faktu, że realizacja programu OMT jest uzależniona od całkowitej zgodności działań danych państw członkowskich z programami dostosowania makroekonomicznego European Financial Stability Facility (europejskiego instrumentu stabilności finansowej, EFSF) lub European Stability Mechanism (europejskiego mechanizmu stabilności, ESM), nie można wprawdzie wykluczyć, że cecha ta ma pośredni wpływ na realizację niektórych celów polityki gospodarczej. Jednakże z takiego pośredniego wpływu nie wynika, że program OMT należy traktować jako środek polityki gospodarczej, ponieważ zgodnie z traktatami Unii, bez uszczerbku dla celu polegającego na utrzymaniu stabilności cen, ESBC wspiera ogólną politykę gospodarczą w Unii.

Zdaniem Trybunału program OMT nie narusza także zasady proporcjonalności.

Po pierwsze, w sytuacji gospodarczej takiej jak ta wskazana przez EBC na dzień 6 września 2012 r., ESBC mógł słusznie uznać, że program OMT może przyczynić się do osiągnięcia realizowanych przez ESBC celów, a zatem do utrzymania stabilności cen.

Po drugie, program ten w świetle przesłanek przewidzianych dla jego ewentualnego wdrożenia, w szczególności ścisłego podporządkowania go realizowanym celom i ograniczenia go do niektórych rodzajów obligacji emitowanych przez państwa członkowskie wybrane na podstawie ścisłych kryteriów związanych z tymi celami, nie wykracza w sposób oczywisty poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

Po trzecie, ESBC wyważył różne wchodzące w grę interesy w taki sposób, by skutecznie zapobiec wystąpieniu podczas realizacji programu OMT niedogodności, które są oczywiście nieproporcjonalne w stosunku do celów, do osiągnięcia których zmierza omawiany program.

W przedmiocie zakazu bezpośredniego finansowania państw członkowskich

Trybunał stwierdził, że zakaz ten nie stoi na przeszkodzie temu, aby ESBC przyjął program taki jak program OMT i go zrealizował, pod warunkiem, że operacje przeprowadzane przez ESBC nie będą miały tego samego skutku co w przypadku bezpośredniego nabycia obligacji skarbowych od organów i podmiotów publicznych państw członkowskich.

Zdaniem Trybunału, nawet jeśli traktaty Unii zakazują ESBC udzielania jakiejkolwiek pomocy finansowej państwom członkowskim, nie wykluczają one zasadniczo możliwości nabycia przez ESBC od wierzycieli takiego państwa wcześniej wyemitowanych przez to państwo papierów wartościowych.

Niemniej jednak, nabycie obligacji skarbowych na rynkach wtórnych nie może przynieść skutku równoważnego do skutku bezpośredniego nabycia takich obligacji na rynkach pierwotnych. Ponadto takie nabycie nie może być zasadnie wykorzystywane do obejścia celu realizowanego w drodze zakazu finansowania bezpośredniego państw członkowskich, ponieważ celem tym jest zachęcenie państw członkowskich do prowadzenia zrównoważonej polityki budżetowej przy równoczesnym unikaniu sytuacji, w której finansowanie w ramach polityki pieniężnej deficytu budżetowego lub uprzywilejowany dostęp władz publicznych do rynków finansowych prowadziłyby do nadmiernego zadłużenia lub nadmiernego deficytu budżetowego państw członkowskich. W związku z tym, gdy EBC dokonuje skupu obligacji skarbowych na rynkach wtórnych, musi zapewnić swoim operacjom odpowiednie gwarancje w celu pogodzenia ich z zakazem bezpośredniego finansowania.