Po trzecie, w sytuacji gdyby bułgarski sąd nie stwierdził, iż zaskarżona praktyka skutkuje bezpośrednią dyskryminacją ze względu na pochodzenie etniczne, Trybunał wskazał, że zasadniczo może ona skutkować pośrednią dyskryminacją. Praktyka ta bowiem, przyjmując założenie, że została wdrożona wyłącznie w celu zapobieżenia nadużyciom popełnianym w tej dzielnicy, opiera się na pozornie neutralnych kryteriach, wpływając w o wiele wyższym stopniu na osoby o romskim pochodzeniu. A zatem skutkuje ona szczególnie niekorzystną sytuacją osób o takim pochodzeniu etnicznym w porównaniu do innych osób.

W tym względzie Trybunał podkreślił, że ochrona bezpieczeństwa przesyłowej sieci elektroenergetycznej oraz należyty nadzór nad zużyciem energii elektrycznej stanowią zgodne z prawem cele, które zasadniczo mogą uzasadnić takie odmienne traktowanie. Jednakże CEZ RB powinna wykazać, że w rozpatrywanej dzielnicy faktycznie dopuszczono się nadużyć związanych z licznikami energii elektrycznej oraz że tego rodzaju ryzyko nadal istnieje. Przyznając, że sporna praktyka stanowi odpowiedni środek dla realizacji wspomnianych celów, Trybunał uściślił jednak, że bułgarski sąd powinien rozpatrzyć, czy istnieją inne odpowiednie i mniej uciążliwe środki pozwalające rozwiązać zaistniałe problemy.

Nawet jeżeli nie istnieje żaden inny równie skuteczny jak zaskarżona praktyka środek pozwalający osiągnąć wspomniane cele, Trybunał wskazał, iż praktyka ta wydaje się być nadmierna w stosunku do tych celów oraz zgodnych z prawem interesów osób zamieszkujących w rozpatrywanej dzielnicy. Bułgarski sąd powinien ustalić, czy taka sytuacja ma miejsce, uwzględniając w szczególności uwłaczający i piętnujący charakter spornej praktyki, a także fakt, że pozbawia ona wszystkich mieszkańców dzielnicy, bez rozróżnienia i od bardzo dawna, możliwości regularnego kontrolowania ich zużycia energii elektrycznej.

UWAGA: Odesłanie prejudycjalne pozwala sądom państw członkowskich, w ramach rozpatrywanego przez nie sporu, zwrócić się do Trybunału z pytaniem o wykładnię prawa Unii lub o ocenę ważności aktu Unii. Trybunał nie rozpoznaje sporu krajowego. Do sądu krajowego należy rozstrzygnięcie sprawy zgodnie z orzeczeniem Trybunału. Orzeczenie to wiąże w ten sam sposób inne sądy krajowe, które spotkają się z podobnym problemem.