Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku wydanym 11 czerwca orzekł, że dyrektywa o usłudze powszechnej nie ustanawia obowiązku oferowania taryf socjalnych w zakresie usług łączności ruchomej i abonamentów na Internet mobilny. Taryfy socjalne muszą być jednak oferowane określonym kategoriom konsumentów w zakresie abonamentów na telefonię stacjonarną  oraz Internet stacjonarny.

Dyrektywa o usłudze powszechnej¹ określa minimalny zestaw usług, który powinien być dostępny dla wszystkich użytkowników końcowych. Pozwala ona państwom członkowskim wymagać od wyznaczonych przedsiębiorstw, by oferowały konsumentom specjalne opcje taryfowe lub pakiety, w szczególności w celu zapewnienia, by osoby o niskich dochodach lub o szczególnych potrzebach socjalnych nie zostały wykluczone z dostępu do wspomnianych usług. Państwa członkowskie mogą podzielić koszt netto obowiązków z tytułu świadczenia usługi powszechnej pomiędzy dostawców sieci i usług łączności elektronicznej.

W 2013 r. Base Company i Mobistar, dwaj operatorzy świadczący usługi łączności elektronicznej w Belgii, wnieśli do belgijskiego trybunału konstytucyjnego skargę o stwierdzenie nieważności mechanizmu finansowania ustanowionego w belgijskiej ustawie transponującej dyrektywę o usłudze powszechnej. Ów mechanizm zobowiązuje operatorów, których obrót sięga określonych progów lub je przekracza, do uiszczania składki służącej finansowaniu kosztu netto związanego z zapewnieniem szczególnych warunków taryfowych dla niektórych kategorii beneficjentów. Base Company i Mobistar uważają, że obowiązek płacenia składek służących finansowaniu kosztu netto wynikającego ze świadczenia usług łączności ruchomej lub abonamentów internetowych jest sprzeczny z prawem Unii.

Trybunał konstytucyjny postanowił przedłożyć Trybunałowi Sprawiedliwości pytania prejudycjalne. Zmierza on w istocie do ustalenia, czy taryfy specjalne i mechanizm finansowania ustanowione w dyrektywie o usłudze powszechnej mają zastosowanie do usług łączności ruchomej lub abonamentów internetowych.

W ogłoszonym dzisiaj wyroku Trybunał stwierdził przede wszystkim, że dyrektywa o usłudze powszechnej wyraźnie nakłada na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia stacjonarnego przyłączenia do publicznej sieci łączności. Jednak wyrażenie „stacjonarny” pozostaje w sprzeczności z wyrażeniem „ruchomy” .

Dlatego też Trybunał stwierdził, że usługi łączności ruchomej są z definicji wyłączone z minimalnego zestawu usług powszechnych określonego w dyrektywie, ponieważ ich świadczenie nie zakłada dostępu i stacjonarnego przyłączenia do publicznej sieci łączności. Podobnie, usługi abonamentów internetowych świadczone w ramach usług łączności ruchomej nie są objęte tym minimalnym zestawem. Usługi abonamentów internetowych są natomiast objęte tym zestawem, jeśli ich świadczenie zakłada stacjonarne przyłączenie do Internetu.