Niezależnie od argumentacji nawiązującej bezpośrednio do wymienionych wzorców konstytucyjnych, trzeba podnieść, że rozwiązanie polegające na tym, iż każdorazowo do Sejmu należeć będzie stwierdzenie wygaśnięcia mandatu sędziego (art. 36), może nawet w tak oczywistych sytuacjach jak chociażby śmierć sędziego TK albo zrzeczenie się urzędu prowadzić do tego, że Trybunał - w zależności od kalendarza i porządku prac Sejmu - w krótszym lub dłuższym okresie, nie będzie prawidłowo obsadzony (art. 194 in principio Konstytucji). To zaś, wobec zmian wprowadzanych w ustawie w zakresie składów Trybunału i przyjęcia jako zasady orzekania w pełnym składzie (art. 44 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3), może prowadzić do poważnych opóźnień w wykonywaniu przez TK powierzonych mu funkcji, do których należy przecież nie tylko hierarchiczna kontrola norm prawnych, lecz również rozstrzyganie sporów kompetencyjnych pomiędzy centralnymi konstytucyjnymi organami państwa czy też ocena zgodności z Konstytucją celów i działalności partii politycznych (art. 188 pkt 4 i art. 189 Konstytucji).