Prezydent podniósł, że ustawodawca, decydując się na wprowadzenie do systemu prawa instytucji związanych ze stosowaniem środków przymusu, a takim jest przymusowe umieszczanie w specjalnym ośrodku izolacyjnym, powinien brać pod uwagę nie tylko konieczność zapewnienia ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego, lecz także określone skutki związane z ich stanowieniem, zarządzaniem i wykonywaniem.

Zdaniem Prezydenta RP, stopień dolegliwości nowego środka postpenalnego dla osoby nim objętej może być porównywalny, jeśli nie tożsamy z karą pozbawienia wolności, która de facto została wykonana, a bezterminowe umieszczenie sprawcy przestępstwa (w tym także przestępstwa o charakterze seksualnym) w zakładzie zamkniętym już po odbyciu przez niego kary pozbawienia wolności, niesie za sobą ryzyko przekształcenia pobytu w tym zakładzie w długotrwałą, a nawet dożywotnią izolację. Trudno znaleźć uzasadnienie dla takiego rozwiązania, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że już sama kara pozbawienia wolności stanowi dla skazanego dotkliwą dolegliwość. Postpenalny środek zabezpieczający, wykonywany po odbyciu tej kary, może więc być postrzegany w kategoriach podwójnego ukarania za ten sam czyn, czy też podwójnej stygmatyzacji sprawcy, co zdaniem Prezydenta RP może być niezgodne z konstytucją. W ocenie Prezydenta RP kwestionowany przepis naruszać może zakaz retroaktywności, który ma charakter bezwzględny i znajdujący oparcie w wiążących Polskę umowach międzynarodowych.

Prezydent RP oceniając zgodność art. 11 i art. 14 ust. 1 kwestionowanej ustawy z konstytucją, stwierdził, że przymusowe umieszczenie osoby stwarzającej zagrożenie w Ośrodku stanowi pozbawienie wolności i tym samym spełniać powinno wymogi określone w art. 41 ust. 1 konstytucji. Konieczność ochrony podstawowych praw i wolności wymaga również, by przepisy określające sposób postępowania organu wkraczającego w sferę praw podstawowych odpowiadały standardom demokratycznego państwa prawnego. Ponadto przepisy regulujące procedurę dotyczącą nadawania statusu osoby stwarzającej zagrożenie są przepisami, na podstawie których możliwe jest ograniczenie korzystania z konstytucyjnych wolności i dlatego muszą w szczególny sposób spełniać wymagania poprawnej legislacji.

Prezydent RP stwierdził, że przepis określający przedmiot opinii biegłych psychiatrów (psychologa, seksuologa), w szczególności obowiązek sporządzenia prognozy co do przyszłego postępowania osoby objętej przepisami ustawy, może naruszać konstytucyjną zasadę prawidłowej legislacji, a także - poprzez skutki jakie wywołuje w sferze wolności osobistej - art. 41 ust. 1 konstytucji.