Sąd pytający stwierdził, że w art. 14 ust. 2 i 3 kwestionowanej ustawy użyte zostały typowe zwroty niedookreślone: wysokie i bardzo wysokie prawdopodobieństwo, które po pierwsze pozwalają na zastosowanie wobec osoby objętej postępowaniem opartym na przepisach ustawy ograniczenia lub pozbawienia wolności osobistej, po drugie pozwalają na różnicowanie stosowanych środków, co w ocenie sądu pytającego jest niezgodne z konstytucją.

Art. 15 ust. 1 kwestionowanej ustawy w sposób sprzeczny w konstytucją nakłada na sąd obowiązek wystawiania swego rodzaju świadectw charakterologicznych nie wyjaśniając, jak sąd ma to zrobić, by orzekać w sposób odpowiadający konstytucyjnemu pojęciu sprawowania wymiaru sprawiedliwości, a nie sprowadzać orzekanie do akceptacji lub nie opinii biegłych stanowiących rodzaj prognozy i niemożliwych do weryfikacji, co do których to opinii nie dano sądowi nawet możliwości zarządzenia sporządzenia ich po obserwacji w zakładzie psychiatrycznym – wskazuje sąd pytający.