Uchylenie art. 45 ust. 2, podobnie jak nowe brzmienie art. 81 ust. 2 ustawy o TK ogranicza kompetencje Prezesa Trybunału w zakresie elastycznego kształtowania pracy Trybunału oraz zapewnienia jego sprawnego funkcjonowania. Możliwość wyznaczenia sędziego sprawozdawcy z pominięciem reguły określonej w ust. 1 artykułu 45 ustawy o TK  przy uwzględnieniu skali wpływu nowych spraw do Trybunału oraz postulowanych przez projektodawcę wymogów co do składu orzekającego, stanowi jedyne racjonalne rozwiązanie, które stworzy chociaż minimalne warunki należytego procedowania. Zapewnienie Prezesowi Trybunału dysponowania instrumentami niezbędnymi do racjonalizowania pracy, elastycznego reagowania na zaistniałe problemy w zakresie funkcjonowania Trybunału, jest niezbędne. Za pozostawieniem tego przepisu w obowiązującym brzmieniu przemawia również to, że w aktualnie obowiązującym stanie prawnym praktyczne stosowanie tego przepisu nie stanowiło źródła kontrowersji. Uprawnienie to nie było również nadużywane.

Tożsama argumentacja odnosi się do propozycji uchylenia art. 82 ust. 5 ustawy o TK przewidującego, że w uzasadnionych przypadkach Prezes Trybunału może wyznaczyć inny termin przedstawienia stanowiska przez uczestnika postępowania, toczącego się przed Trybunałem.

Krajowa Rada Sądownictwa stoi na stanowisku, że niezgodne z Konstytucją RP jest uchylenie art. 70 ust. 2. Usunięcie tego przepisu z porządku prawnego pozbawia bowiem posłów i senatorów, którzy złożyli do Trybunału Konstytucyjnego wniosek, o którym mowa w art. 191 ust. 1 pkt 1 Konstytucji RP, prawa do rozpatrzenia ich wniosku. Proponowana zmiana  będzie powodowała sześciomiesięczne zawieszenie postępowań w tych sprawach oraz w szczególności fakultatywną decyzję posłów lub senatorów popierających wniosek. W ocenie Rady nie ma żadnych racjonalnych powodów aby pozbawiać wnioskodawców wskazanego powyżej prawa do rozpoznania ich wniosku w sytuacji przewidzianej aktualnie w art. 70 ust. 2 ustawy o TK, zwłaszcza, że wynikiem toczącego się w takiej sytuacji postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym może być w ostateczności stwierdzenie niezgodności danego przepisu z Konstytucją i usunięcie go z porządku prawnego, co powinno być celem przyświecającym wszystkim organom Państwa. Wobec powyższego ograniczenie będące wynikiem uchylenia art. 70 ust. 2 ustawy o TK nie zasługuje na akceptację także z tego względu.