Druga grupa spraw to te, które wpłynęły do Trybunału od wejścia w życie ustawy nowelizującej, tj. od 28 grudnia 2015 r. Sprawy te, zgodnie z postanowieniem ustawodawcy, miały być rozpatrywane na zasadach w niej określonych. Trybunał stwierdził jednak niezgodność z Konstytucją ustawy nowelizującej, co spowodowało anulowanie jej skutków prawnych.  Powoduje to tym samym przywrócenie stosowania przepisów ustawy o TK w brzmieniu sprzed nowelizacji. Stąd też sprawy wniesione do Trybunału od 28 grudnia 2015 r. do dnia ogłoszenia niniejszego wyroku, a także sprawy,  które wpłyną po jego ogłoszeniu, również powinny zostać rozpatrzone według  tych przepisów.

W świetle wskazanych wyżej argumentów, skutkiem niniejszego orzeczenia jest brak możliwości stosowania rozwiązań przewidzianych w ustawie nowelizującej do jakichkolwiek spraw zawisłych przed Trybunałem Konstytucyjnym, bez względu na datę ich wpływu.

3. W części II niniejszego wyroku Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 44 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 2015 r., w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 9 ustawy nowelizującej, traci moc obowiązującą z upływem 9 (dziewięciu) miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku. To znaczy, że przepis ten – pomimo obalenia domniemania konstytucyjności całej ustawy nowelizującej – będzie stanowić ramy orzekania przez Trybunał Konstytucyjny we wskazanym okresie.

4. Zgodnie z art. 190 ust. 1 Konstytucji orzeczenia Trybunału są ostateczne i mają moc powszechnie obowiązującą. Oba te przymioty przynależą orzeczeniom Trybunału od momentu ich wydania, a to w przypadku wyroków Trybunału ma miejsce z chwilą ich ogłoszenia na sali rozpraw. Wówczas następuje potwierdzenie lub obalenie domniemania konstytucyjności zakwestionowanej regulacji prawnej, które nie pozostaje bez wpływu na praktykę dalszego stosowania niekonstytucyjnych przepisów. Utrata mocy obowiązującej przepisów uznanych przez Trybunał za niekonstytucyjne następuje natomiast w dniu ogłoszenia wyroku Trybunału  w  Dzienniku Ustaw, co właściwy organ jest zobowiązany uczynić „niezwłocznie” (art. 190 ust. 2 Konstytucji).  Wtedy ma miejsce  to, co w art. 190 ust. 3 Konstytucji zostało określone mianem „wejścia w życie orzeczenia Trybunału”.