Nie uwzględnienie wśród uprawnionych do nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego instruktorów praktycznej nauki zawodu, zatrudnionych w innych jednostkach niż wskazane w kwestionowanym przepisie, jest zgodne z konstytucją.

4 czerwca 2013 r. Trybunał Konstytucyjny rozpoznał skargę konstytucyjną T. Ż. dotyczącą wymaganego stażu pracy do otrzymania nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2009 r. o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych w zakresie, w jakim nie uwzględnia wśród uprawnionych do nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego instruktorów praktycznej nauki zawodu, zatrudnionych w innych jednostkach niż wskazane w tym przepisie, jest zgodny z art. 67 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 1 oraz z art. 67 ust. 1 w związku z art. 2 konstytucji. W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie.

Wejście w życie ustawy o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych związane jest z wprowadzeniem reformy systemu ubezpieczeń społecznych, której założeniem było przejście z systemu, w którym istniały szerokie możliwości wcześniejszego przejścia na emeryturę do systemu, w którym takie uprawnienia poddawane będą likwidacji. W wyniku reformy nauczyciele zostali pozbawieni prawa do wcześniejszej emerytury na podstawie art. 88 Karty Nauczyciela. Założenia reformy nie przewidywały dla nich szczególnych świadczeń o charakterze przejściowym, jakie wprowadziła ustawa kompensacyjna.

Świadczenie kompensacyjne jest zatem świadczeniem nowym, o wyjątkowym charakterze, finansowanym z budżetu państwa. Stanowi przełamanie założeń, na których oparta była reforma systemu emerytalnego. Ustawa kompensacyjna wprowadziła dodatkową grupę osób uprzywilejowanych, wyposażając ją w świadczenia, które nie są objęte powszechnym systemem ubezpieczenia społecznego (nie są świadczeniem uzyskiwanym w związku z opłacaną składką).

Zakresem ustawy nie zostali objęci instruktorzy praktycznej nauki zawodu, co stało się podstawą zarzutów skarżącego, co do niezgodności zaskarżonej regulacji z zasadą równości oraz z zasadą ochrony praw nabytych.

Trybunał nie dopatrzył się naruszenia konstytucyjnej zasady równości w odmiennym ukształtowaniu uprawnień do świadczeń emerytalnych nauczycieli i instruktorów praktycznej nauki zawodu, gdyż są to dwie odrębne grupy podmiotów. Skarżący błędnie utożsamia rozciągnięcie niektórych obowiązków i uprawnień z Karty Nauczyciela z uzyskaniem przez instruktorów praktycznej nauki zawodu statusu nauczyciela. Nałożenie na instruktorów wymagań dotyczących wymiaru zajęć, posiadanych kwalifikacji i wykonywania niektórych obowiązków określonych w Karcie Nauczyciela nie przesądza samoistnie o nadaniu im takiego statusu, a tym samym zrównaniu instruktorów praktycznej nauki zawodu i nauczycieli praktycznej nauki zawodu.