W obowiązującym stanie prawnym procedura, której rezultat został wprost wskazany w art. 194 ust. 2 konstytucji, ma charakter dwuetapowy i obejmuje wybór kandydatów (uregulowany ustawowo i regulaminowo) oraz przedstawienie kandydatów (uregulowane konstytucyjnie i regulaminowo). Dokonując zgodnej z konstytucją wykładni przepisów zakwestionowanej ustawy, Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że „wybór” oraz „przedstawienie” to odrębne czynności Zgromadzenia Ogólnego Sędziów TK, które mają charakter złożony i sekwencyjny oraz są celowościowo determinowane bezpośrednio przez samą konstytucję. Na każdym z etapów konieczne jest zagwarantowanie odrębności i niezależności Zgromadzenia Ogólnego Sędziów TK oraz unikanie rozwiązań dysfunkcjonalnych. Art. 16 ust. 2 zdanie pierwsze oraz ust. 3-7 ustawy o TK z 2016 r. odnoszą się wyłącznie do etapu wyboru kandydatów, który poprzedza etap konstytucyjny. Uszczegółowienie zasad oddawania głosów, sporządzania kart do głosowania, głosowania oraz reguł na wypadek nieuzyskania większości na etapie przedstawiania kandydatów zostały implicite przekazane przez prawodawcę do regulacji Zgromadzenia Ogólnego Sędziów TK. Dokonana w niniejszym wyroku wykładnia przepisów ustawy o TK z 2016 r. umożliwia pogodzenie ich treści z konstytucyjnymi wymogami zagwarantowania odrębności Zgromadzenia Ogólnego Sędziów TK, przedstawicielskiego charakteru kandydatur przedstawianych Prezydentowi RP oraz sprawności, rzetelności i efektywności procedury.