Trybunał przypomniał, że zarówno nietykalność osobista, jak i prawo do ochrony życia prywatnego i autonomii informacyjnej nie mają charakteru absolutnego i mogą podlegać ograniczeniom, na zasadach określonych w art. 31 ust. 3 konstytucji, a także art. 41 ust. 1 zdaniu drugim i art. 51 ust. 2 konstytucji.

W opinii TK, art. 74 § 2 pkt 3 k.p.k. wskazuje zarówno sposób ograniczenia praw i wolności jednostki (poddanie się pobraniu wymazu ze śluzówki policzków), jak i przesłanki ograniczenia (przesłanka pozytywna w postaci nieodzowności wykonania czynności oraz przesłanka negatywna w postaci obawy, że zagrażałoby to zdrowiu oskarżonego lub innych osób). Wykładnia językowa, systemowa i funkcjonalna art. 74 § 2 pkt 3 k.p.k. prowadzi z kolei do wniosku, że nieodzowność pobrania wymazu ze śluzówki policzków zachodzi wówczas, gdy dowód ten jest warunkiem koniecznym wykrycia lub identyfikacji sprawcy i pociągnięcia go do odpowiedzialności karnej lub uniknięcia pociągnięcia do tej odpowiedzialności osoby niewinnej. W ocenie Trybunału w taki sposób należy interpretować art. 74 § 2 pkt 3 k.p.k.

Według Trybunału Konstytucyjnego, funkcją art. 74 § 2 pkt 3 k.p.k. jest realizacja jednego z podstawowych celów postępowania karnego, jakim jest wykrycie sprawcy przestępstwa i pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej, a także wykluczenie poniesienia tej odpowiedzialności przez osobę niewinną, a zatem ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego w rozumieniu art. 31 ust. 3 konstytucji. Przepis ten pośrednio służy również ochronie praw i wolności innych osób, w szczególności pokrzywdzonych przestępstwami.