Jeśli na ten grunt padnie ziarno czyichś słów tłumaczących, że sytuacja tych ludzi jest wynikiem spisku wrażych sił mszczących się na nich za ich patriotyzm i oddanie Ojczyźnie to myślę, że wielu z nich zechce w to uwierzyć. Zechcą uwierzyć, że są lepsi, niż przeciętny zjadacz chleba, bo taka jest ludzka natura, taka potrzeba ludzkiej psychiki. Nareszcie będą odróżniać się in plus. Nieważne, że tylko we własnej wyobraźni.

Zechcą uwierzyć, że jako „lepsi” mają większe prawa od innych i spróbują je uzyskać w taki czy inny sposób.

Nigdy nie zostały pogrzebane sformułowane w pradziejach uprzedzenia jednego narodu do drugiego. Nie ma chyba takiego narodu, który by ich nie miał. Skazane przez polityczną poprawność na wstydliwe przemilczanie czekają na „swój” dziejowy moment.

Biorąc pod uwagę rozchwianą sytuację międzynarodową, ten moment może zdarzyć się szybciej, niż nam się zdaje. Na razie naiwnie wyrażamy „zdziwienie”, gdy w jakimś kraju reprezentanci tych skrajnych postaw zdobywają znaczący procent głosów.

Hasło „można różnić się pięknie” jest złudzeniem. Rosnąca w siłę populacja systemowego sprzeciwu jest rzeczywistością.
Studio Opinii