Czego możemy się spodziewać w Polsce?

Czy jednak ograniczenia praw obywatelskich mogą być zastosowane także w Polsce? Jeśli przez te ograniczenia rozumiemy przymusową hospitalizację, to - zgodnie z Ustawą o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi – niewątpliwie tak. Według artykułu 5 tej ustawy osoby przebywające na terytorium RP mają obowiązek poddawania się badaniom mającym na celu wykrywanie chorób zakaźnym, poddawania się szczepieniom ochronnym, udzielania stosownych wyjaśnień, a także poddawania się obowiązkowej hospitalizacji, kwarantannie i nadzorowi epidemologicznemu. Ustawa (art. 34.1) wymienia 15 rodzajów chorób, w przypadku których jest nakazana jest przymusowa kwarantanna. Wśród nich, w punkcie ostatnim mówi o "wirusowych gorączkach krwotocznych". Niewątpliwie pod tym pojęciem kryje się także ebola. Lekarz bądź felczer musi skierować chorego do szpitala. Jeśli pacjent "samowolnie" opuści szpital, to jego władze muszą poinformować o tym służby sanitarne. Co ciekawe, mówi ona także o przymusowej hospitalizacji osób zdrowych, które miały kontakt z chorymi. Mają one być poddane obowiązkowej kwarantannie lub nadzorowi epidemologicznemu. W przypadku wirusowych gorączek krwotocznych – na okres 21 dni. 

Z kolei artykuł 36 tej ustawy mówi o możliwości zastosowania przymusu bezpośredniego w stosunku do osoby, która „nie poddaje się obowiązkowi szczepienia, badaniom sanitarno-epidemiologicznym, zabiegom sanitarnym, kwarantannie lub izolacji, a u której podejrzewa się lub rozpoznano chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną, stanowiącą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia innych osób”. Przymusu tego używają pracownicy medyczni (art. 36.2) , którzy mogą się jednak zwrócić o pomoc do Policji, Straży Granicznej lub Żandarmerii Wojskowej (art. 36.3). Dopuszczalna jest więc przemoc fizyczna, aczkolwiek ma ona być „możliwie najmniej uciążliwa” dla pacjenta. Ustawa mówi także o możliwości wprowadzenia do organizmu pacjenta leków bez jego zgody.