W prawie polskim warunki umieszczenia sprostowania w gazecie określają przepisy Prawa prasowego (art. 31a - art. 33 ustawy). Jest to regulacja sformułowana wyraźnie w interesie osoby dochodzącej publikacji sprostowania. Możliwości redaktora naczelnego, który chciałby odmówić takiej publikacji, zostały ograniczone jedynie do kilku przypadków. Omawiany wyrok Trybunału może stanowić ciekawy komentarz do polskich przepisów, które wydają się definiować warunki zamieszczania sprostowań szerzej, niż wymaga tego konwencyjne prawo ochrony dobrego imienia. Trybunał wydaje się zakładać, iż przesłanką żądania sprostowania jest wcześniejsze naruszenie prawa do dobrego imienia. Podobnego warunku polskie prawo prasowe nie przewiduje i daje możliwość wyrażenia opinii nawet takiej osobie zainteresowanej, która chciałaby sprostować wiadomość "nieścisłą", a zatem niekoniecznie naruszającą czyjekolwiek dobra osobiste. W przypadku sprostowań polskie prawo prasowe daje więc czytelnikom prasy wiele możliwości, a jego zgodność ze standardami ochrony praw człowieka nie budzi żadnych wątpliwości.

Tak wynika z wyroku Trybunału z 21 listopada 2013 r. w sprawie nr 16882/03, Putistin przeciwko Ukrainie.
Lex.pl