Trybunał nie zgodził się ze stanowiskiem rządu szwedzkiego i uznał argumenty skarżących. Jakkolwiek nawet Trybunał był zdania, że wersja o fotoreporterskiej działalności skarżącego jest mało wiarygodna, to inne okoliczności przemówiły za uznaniem realności zagrożenia w związku z powrotem do Rosji. Trybunał wskazał z jednej strony na złą ogólną sytuację bezpieczeństwa w Czeczenii, ciągle powtarzające się zaginięcia, bezkarność członków rosyjskiej administracji i wojska w tej republice, a także na przypadki niedozwolonego traktowania osób wracających do kraju z emigracji. Zła sytuacja ogólna panująca w kraju sama w sobie nie wystarcza jednakże, by uznać realne zagrożenie wystąpienia naruszeń art. 3 Konwencji w przypadku konkretnej osoby.

Jeżeli chodzi o skarżących - to pomimo tego, że działalność dziennikarska ojca rodziny nie została odpowiednio udokumentowana, to obrażenia na jego ciele (wypalony papierosami krzyż i inne poważne blizny) zgadzają się z jego zeznaniami dotyczącymi czasu, miejsca i rodzaju stosowanych względem niego tortur. W przypadku wydalenia do Rosji blizny te bez wątpienia zdradziłyby skarżącego w oczach władz państwowych jako aktywnego uczestnika drugiej wojny czeczeńskiej. Suma tych okoliczności (zła ogólna sytuacja bezpieczeństwa w republice, wcześniejsze torturowanie skarżącego oraz jego ewentualne zdezawuowanie przed rosyjskim organami władzy w Czeczenii jako żołnierza czeczeńskiego) sprawiły, iż zdaniem Trybunału wydalenie skarżących odbyłoby się z naruszeniem art. 3 Konwencji o prawach człowieka.