W 2011 r., uznawszy, że Luksemburg w dalszym ciągu nie wykonał wyroku z 2006 r., gdyż sześć oczyszczalni ścieków obsługujących aglomeracje o RLM przekraczającej 10 000 wciąż nie spełnia wymogów ustanowionych dyrektywą, Komisja wniosła drugą skargę o stwierdzenie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego. Instytucja ta zwróciła się do Trybunału o nałożenie na Luksemburg obowiązku zapłaty okresowej kary pieniężnej w wysokości 11 340 EUR za każdy dzień zwłoki, począwszy od dnia dzisiejszego, tj. dnia ogłoszenia niniejszego wyroku, do dnia, w którym zostanie wykonany pierwszy wyrok z 2006 r., oraz dziennej stawki ryczałtu w wysokości 1248 EUR, licząc od dnia ogłoszenia pierwszego wyroku (czyli od dnia 23 listopada 2006 r.) do dnia ogłoszenia wyroku w niniejszej sprawie albo do dnia, w którym pierwszy wyrok zostanie wykonany, jeżeli nastąpi to wcześniej.

W wydanym dzisiaj wyroku Trybunał stwierdził, że skoro Luksemburg przyznał, iż nie dostosował się do wymogów określonych w wyroku z 2006 r. co najmniej w odniesieniu do dwóch oczyszczalni ścieków (Beggen i Bleesbruck), to bezsporne jest, że do dnia 28 sierpnia 2010 r. (czyli w terminie wyznaczonym przez Komisję w dodatkowym wezwaniu do usunięcia uchybienia) Luksemburg nie podjął wszystkich środków niezbędnych do pełnego wykonania zobowiązań wynikających z pierwszego wyroku Trybunału. Luksemburg uchybił zatem zobowiązaniom, jakie ciążą na nim na mocy prawa Unii.

W konsekwencji Luksemburg został zobowiązany do zapłaty ryczałtu w wysokości 2 mln EUR.

Trybunał przypomniał, że zasądzanie zapłaty takiej kary opiera się zasadniczo na ocenie skutków niewykonania zobowiązań danego państwa członkowskiego dla interesów prywatnych i interesu publicznego, w szczególności gdy uchybienie trwało przez długi czas od chwili wydania stwierdzającego je wyroku.

Jednakże w przypadku realizacji na szeroką skalę projektów infrastrukturalnych, takich jak projekty omawiane w niniejszej sprawie, złożoność, koszt i czas realizacji tych projektów przez dane państwo członkowskie powinny być brane pod uwagę zarówno przy ocenie konieczności nałożenia ryczałtu, jak i przy ustalaniu jego kwoty. Tymczasem z akt sprawy wynika, że Luksemburg podejmuje znaczne wysiłki i realizuje istotne inwestycje w celu wykonania pierwszego wyroku z 2006 r. Komisja wskazała ponadto, że do dnia dzisiejszego liczba aglomeracji, które nie spełniają wymogów dyrektywy, została zmniejszona do sześciu aglomeracji (Beggen, Bleesbruck, Bonnevoie, Hespérange, Mersch i Übersyren⁶) na dwanaście istniejących. Podkreśliwszy, że ów wysiłek inwestycyjny jest niezaprzeczalny, Trybunał zaznaczył jednak, że uznając całe swoje terytorium za „obszar wrażliwy” Luksemburg potwierdził konieczność większej ochrony środowiska naturalnego na swoim terytorium, uznając, że masy wód powierzchniowych zostały już dotknięte lub mogą wkrótce zostać dotknięte zjawiskiem eutrofizacji. Tymczasem brak oczyszczania ścieków komunalnych poważnie narusza stan środowiska naturalnego.