Trybunał przypomniał, że łączenie rodzin stanowi czynnik nieodzowny dla umożliwienia życia w rodzinie pracownikom tureckim należącym do rynku pracy państw członkowskich i przyczynia się zarówno do poprawy jakości ich pobytu, jak i sprzyjania ich integracji w tych państwach.

Na decyzję obywatela tureckiego, takiego jak Seydi Dogan, o osiedleniu się w danym państwie członkowskim w celu wykonywania tam działalności gospodarczej w sposób stały może mieć bowiem negatywny wpływ ustawodawstwo tego państwa, które utrudnia lub uniemożliwia łączenie rodzin, tak że wspomniany obywatel może w odpowiednim przypadku być zmuszony do dokonania wyboru pomiędzy swoją działalnością w danym państwie członkowskim a życiem rodzinnym w Turcji.

Wreszcie, o ile wprowadzenie nowego ograniczenia może być dopuszczone w takiej mierze, w jakiej jest uzasadnione nadrzędnymi względami interesu ogólnego, jest właściwe do zapewnienia realizacji zasługującego na ochronę celu i nie wykracza poza to, co konieczne do jego osiągnięcia, o tyle Trybunał stwierdził, że przesłanki te nie są spełnione w niniejszym przypadku.

W tym względzie Trybunał zauważył, że przy założeniu, iż powody podane przez rząd niemiecki (mianowicie zapobieganie wymuszonym małżeństwom i wspieranie integracji) mogą stanowić nadrzędne względy interesu ogólnego, uregulowanie krajowe takie jak rozpatrywany wymóg językowy wykracza jednak poza to, co konieczne do osiągnięcia zamierzonego celu, w zakresie, w jakim brak dowodu nabycia dostatecznej znajomości języka automatycznie pociąga za sobą oddalenie wniosku o łączenie rodziny bez uwzględnienia szczególnych okoliczności każdego przypadku.

¹  Klauzula ta jest ujęta w protokole dodatkowym podpisanym w dniu 23 listopada 1970 r. w Brukseli oraz zawartym,
zatwierdzonym i ratyfikowanym w imieniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej rozporządzeniem Rady (EWG)
nr 2760/72 z dnia 19 grudnia 1972 r. dotyczącym zawarcia protokołu dodatkowego oraz protokołu finansowego,
podpisanych dnia 23 listopada 1970 r., załączonych do Układu ustanawiającego stowarzyszenie między Europejską
Wspólnotą Gospodarczą a Turcją i odnoszącym się do środków, które należy podjąć w celu ich wprowadzenia w życie
(Dz.U. L 293, s. 1).
²  Zakaz ten podlega ocenie w stosunku do ograniczeń istniejących na dzień wejścia w życie klauzuli w odniesieniu do
danego państwa (dzień 1 stycznia 1973 r. w przypadku Niemiec).
³  Zważywszy na tę odpowiedź, Trybunał uznał, że nie jest konieczna odpowiedź na zadane przez Verwaltungsgericht
pytanie drugie dotyczące tego, czy dyrektywa Rady 2003/86/WE z dnia 22 września 2003 r. w sprawie prawa do łączenia
rodzin (Dz.U. L 251, s. 12) także stoi na przeszkodzie rozpatrywanemu wymogowi językowemu.