Następnie Trybunał stwierdził, że rozpatrywana decyzja z zakresu planowania przestrzennego o lokalizacji składowiska stanowi jeden ze środków, na podstawie których podjęta zostanie ostateczna decyzja zezwalająca bądź też nie zezwalająca na to przedsięwzięcie. Ponadto zawiera ona informacje o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, o warunkach narzuconych prowadzącemu przedsięwzięcie w celu ograniczenia tego oddziaływania, o zastrzeżeniach podniesionych przez strony postępowania dotyczącego planowania przestrzennego i o powodach, ze względu na które właściwy organ zdecydował się wydać tę decyzję. Zawiera ona zatem informacje istotne dla postępowania w sprawie wydania pozwolenia, do których zainteresowana społeczność powinna mieć umożliwiony dostęp na mocy konwencji i na mocy powtarzającej jej postanowienia dyrektywy o zintegrowanym zapobieganiu zanieczyszczeniom i ich kontroli2. W tym kontekście Trybunał wyjaśnił, że odmowa udostępnienia społeczeństwu decyzji z zakresu planowania przestrzennego nie może być uzasadniona powołaniem się na ochronę poufności informacji handlowych lub przemysłowych.

Trybunał podkreślił też, że zainteresowana społeczność powinna dysponować wszystkimi istotnymi informacjami na etapie postępowania administracyjnego w pierwszej instancji, zanim jeszcze wydana zostanie pierwsza decyzja, o ile informacje te są dostępne w czasie, kiedy odbywa się ten etap postępowania. Prawo Unii nie sprzeciwia się jednak temu, aby nieuzasadniona odmowa udostępnienia zainteresowanej społeczności decyzji w zakresie planowania przestrzennego w toku postępowania administracyjnego w pierwszej instancji mogła zostać konwalidowana w toku postępowania administracyjnego w drugiej instancji, pod warunkiem, że wszystkie możliwości są jeszcze dostępne i że konwalidacja na tym etapie postępowania umożliwia zainteresowanej społeczności rzeczywisty wpływ na wynik procesu decyzyjnego.

Trybunał stwierdził następnie, że cel dyrektywy polegający na zapobieganiu zanieczyszczeniom środowiska naturalnego i ich kontroli nie mógłby zostać osiągnięty, gdyby nie można było zapobiec dalszemu funkcjonowaniu przedsięwzięcia korzystającego z pozwolenia udzielonego z naruszeniem tej dyrektywy, w oczekiwaniu na ostateczną decyzję w przedmiocie zgodności z prawem owego pozwolenia. Wobec tego dyrektywa wymaga, aby członkowie zainteresowanej społeczności mieli prawo wnioskować o zarządzenie środków tymczasowych zapobiegających tym zanieczyszczeniom, takich jak czasowe zawieszenie zaskarżonego pozwolenia.