W tym kontekście Haparanda tingsrätt (sąd rejonowy w Haparanda, Szwecja), przed którym toczy się postępowanie karne, zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem, czy zasada ne bis in idem, przewidziana w Karcie praw podstawowych, stoi na przeszkodzie temu, by w związku z naruszeniem przepisów w dziedzinie podatku VAT dane państwo nakładało podwójną sankcję – administracyjną i karną – w odniesieniu do tego samego stanu faktycznego.

Stany faktyczne, do których ma zastosowanie Karta praw podstawowych

W dzisiejszej opinii rzecznik generalny przypomniał, że państwa członkowskie są związane postanowieniami Karty wyłącznie w zakresie, w jakim stosują one prawo Unii. W związku z tym w przypadku, gdy krajowe organy publiczne „stosują prawo Unii”, do Unii należy zapewnienie praw podstawowych w związku ze środkami podjętymi przez państwa.

W omawianej sprawie rzecznik generalny stwierdził, że stopień powiązania pomiędzy „stosowanym” prawem Unii (w niniejszym przypadku dyrektywa z 2006 r.) a środkami podjętymi przez Szwecję nie jest wystarczający, by uzasadnić jednoznacznie określony interes Unii w gwarantowaniu zasady ne bis in idem. Szwedzkie przepisy dotyczące sankcji podatkowych nie są wywiedzione bezpośrednio z prawa Unii, ponieważ wskazana dyrektywa nie reguluje sankcji za naruszenia podatkowe związane z podatkiem VAT. W związku z tym Szwecja jedynie ustanowiła reżim sankcji podatkowych, tak by służył on poborowi podatku VAT.

Uważając, że omawiana sprawa nie stanowi przypadku stosowania prawa Unii, rzecznik generalny zaproponował, aby Trybunał Sprawiedliwości stwierdził brak swej właściwości w zakresie udzielenia odpowiedzi na pytanie przedstawione przez sąd szwedzki.