Po pierwsze bowiem EUNGiPW jest uprawniony do przyjęcia środków, o których mowa w zaskarżonym przepisie tylko wówczas, gdy wspomniane środki stanowią ochronę przed zagrożeniem dla prawidłowego funkcjonowania  i integralności  rynków finansowych  lub  stabilności

całego systemu finansowego Unii lub jego części, przy czym istnieją skutki transgraniczne. Poza tym każdy środek przyjęty przez EUNGiPW jest poddany warunkowi, że żaden właściwy organ krajowy nie podjął środków w celu ochrony przed zagrożeniem lub też jeden lub większa liczba właściwych organów podjęła środki, które nie stanowią adekwatnej ochrony przed tym zagrożeniem.

Po drugie EUNGiPW bierze pod uwagę stopień, w jakim środki te (i) stanowią znaczącą ochronę przed zagrożeniem dla prawidłowego funkcjonowania i integralności rynków finansowych lub stabilności systemu finansowego Unii lub (ii) znacznie zwiększają zdolność właściwych organów do monitorowania tego zagrożenia. EUNGiPW musi także zapewnić, aby przyjęte przez niego środki nie stwarzały ryzyka arbitrażu regulacyjnego i nie miały niekorzystnego wpływu na efektywność rynków finansowych, w tym nie powodowały ograniczenia płynności na tych rynkach ani niepewności wśród uczestników rynku, które byłyby niewspółmierne do korzyści płynących z tego środka.

Trybunał wskazał ponadto, że EUNGiPW jest zobowiązany do konsultowania się z Europejską Radą ds. Ryzyka Systemowego i – w stosownych przypadkach – z innymi odpowiednimi organami. Poza tym, EUNGiPW powinien powiadomić właściwe organy o środku, jaki proponuje przyjąć. Zadaniem EUNGiPW jest także przegląd środków w odpowiednich odstępach czasu (nie rzadziej niż co trzy miesiące), tak że mają one charakter wyłącznie czasowy. Ponadto, szczegółowe ramy uprawnień interwencyjnych przyznanych EUNGiPW podkreśla uprawnienie Komisji do przyjmowania aktów delegowanych, określających kryteria i czynniki, które właściwe organy i EUNGiPW mają wziąć pod uwagę decydując o przypadkach, w których występują określone niekorzystne zdarzenia lub okoliczności oraz zagrożenia dla rynków finansowych lub stabilności systemu finansowego Unii.

W tych okolicznościach Trybunał orzekł, że uprawnienia przysługujące EUNGiPW są ściśle ograniczone i mogą podlegać kontroli sądowej w świetle celów określonych przez organ delegujący. Trybunał z powyższego wywiódł, że uprawnienia te są zgodne z traktatem FUE.