Podsumowując — w mojej opinii — Trybunał zasadnie uznał, że w toku prac nad ustawą z 18 sierpnia 2011 r. nie doszło do naruszenia konstytucyjnych kompetencji opiniodawczych KRS.

5. W uzupełnieniu chciałbym podkreślić, że Trybunał — oceniając kwestię poszanowania kompetencji opiniodawczych KRS — zanalizował przebieg rządowych prac przygotowawczych nad projektem. Prima facie taki krok nie dziwi, gdyż — jak wskazałem wcześniej — art. 42 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym umożliwia badanie dochowania trybu wymaganego przepisami prawa do wydania kontrolowanego aktu normatywnego. Skoro rządowe prace przygotowawcze zostały szczegółowo unormowane, m.in. w ustawie z 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz.U. z 2012 r., poz. 392 ze zm.) i regulaminie pracy Rady Ministrów26, a kompetencja KRS do opiniowania projektów ustaw w art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy z 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.U. nr 126, poz. 714 ze zm.), to dopuszczalność badania przez TK ukształtowanego przez te akty prawne trybu prac nad kontrolowanym projektem nie budzi wątpliwości. Trzeba jednak zauważyć, że zanalizowana została faza postępowania przed podjęciem inicjatywy ustawodawczej, tj. przed rozpoczęciem postępowania ustawodawczego. Nie została ona uregulowana przepisami konstytucji, chyba że — jak zdaje się to czynić Trybunał w komentowanym orzeczeniu — uzna się, iż mogą się w niej aktualizować wyprowadzone z art. 186 ust. 1 Konstytucji kompetencje opiniodawcze KRS. Jak się wydaje, w aktualnym stanie przepisów prawa oraz orzecznictwa TK, jedynie ten aspekt rządowych prac nad projektami ustaw może ewentualnie stanowić przedmiot proceduralnej kontroli konstytucyjności.