Opisałaś „starego prawnika”. Zatem kim jest prawnik „nowego typu”?

Prawnik „nowego typu” jest świadomy realiów – wie, że niemal każdą sprawę można zakończyć na etapie przedsądowym. Lepiej dla klienta byłoby więc rozstrzygnąć ją szybciej niż później. Oznacza to aktywne poszukiwanie możliwości ugodowego rozwiązania sprawy przy wykorzystaniu różnych środków – negocjacji,

mediacji lub innego typu rozmów z drugą stroną. Nie oznacza to „odpuszczania” sprawy ani akceptowania rozwiązań, które dla klienta są niekorzystne. Zamiast tego potrzebna jest partnerska współpraca z klientem i komunikacja z drugą stroną, aby dojść do praktycznego rozwiązania, które można zaakceptować i które pozwoli im na dalsze prowadzenie przedsiębiorstwa lub po prostu na dalsze życie bez wikłania się w wieloletni spór sądowy.

Przy okazji – w trakcie badań stwierdziłam, że prawnikiem „nowego typu” jest często prawnik wykonujący swój zawód od wielu lat – teoretycznie prawnik „starego typu”, który jednak zrozumiał, że działanie nowymi sposobami przynosi jego klientom lepsze rezultaty.

Czy prawnik „nowego typu” to nowy paradygmat?

W zasadzie nie, w tym sensie, że nie wszystko jest nowe, lecz raczej odzwierciedla liczne tradycyjne prawnicze kwalifikacje. Analiza, badanie faktów, doradztwo, reprezentacja przed sądem są naprawdę bardzo ważne. Należy tu jednak włączyć dodatkowe i nowe umiejętności, do których prawnicy nie są tak bardzo przyzwyczajeni. Jednym

z przykładów jest to, co nazywam conflict resolution advocacy – działanie na rzecz rozwiązania konfliktu, co oznacza działanie w celu przekonania drugiej strony, aby zawarła ugodę na warunkach możliwie  najkorzystniejszych dla klienta. Tu nie chodzi tylko o dobór argumentów prawnych, jakkolwiek te są nadal ważne – ale doskonałych umiejętności komunikacji i perswazji oraz umiejętności tworzenia wzajemnych rozwiązań.